30 Αυγ 2017

27η ημέρα κατολίσθησης


          Η απώλεια ξεκινάει από τα πόδια
Οι ανάπηρες έξοδοι
         πράσινα φανάρια
              απατηλής φαγούρας
Τα τέρατα παραβιάζουν σιγά-σιγά
       το δυτικό παράθυρο
από τα ανατολικά ακούγεται
     η τρομπέτα της ανακωχής

οι στρατιώτες  γδύνονται της αφορμής
       αναίτιοι
μοιραίοι
     αθώοι
         η σπασμένη γνάθος  ενός  αποξηραμένου
                σιντριβανιού    

Μια ολόκληρη ήπειρος
         καταποντίζεται στα σάπια κανάλια
                των δαχτύλων
νεκρά έντομα στολίζουν τα νύχια

σπρώξε
    σπρώξε
          σπρώξε
             πέντε λευκά λουλούδια                                    σ’ ετοιμοθάνατη συναυλία

ταριχευτές και ταριχευμένοι

Όλη νύχτα συνεχιζόταν η κατολίσθηση
          ανάμεσα  στις τρύπες του χάους
              στήνουν μαιευτήριο οι κάμπιες
Τα βράχια πέφτουν αμείλικτα

     Μέχρι πριν λίγες μέρες
         έπεφτε μια απαλή βροχή
καθησυχαστική
        τρυφερή
      δούρεια
           τροφός ονειρώξεων
ένα κομμάτι ουρανού
            ξαφνικά
καπέλωσε τα νέφη
   τράβηξε εξάσφαιρο κολτ

και γέμισε η στεριά
           βεδουίνες πέτρες

νεκρός ο χαλίφης
      πάνω στην αποσκελετωμένη
                       κελεμπία
νυχτερίδες σκεπάζουν
        τα πόδια
            τις γάμπες
τα υπόλοιπα δικαιώνουν τις κάμπιες

Προτελευταία μέρα
              προτελευταία σφαίρα…





Μαρία Ροδοπούλου

20 Αυγ 2017

28η ημέρα κατολίσθησης


Καταλαβαίνεις το τέλος
αλλά δεν το κατανοείς
Παρόλα αυτά
εκείνο
ακάθεκτο
ρίχνει στάχτη στα μάτια
του ανατολικού παράθυρου
καθώς παρελαύνει καμαρωτό
στο φαγωμένο παρκέ
ενώ εκείνη
αποχαυνωμένη
στο κρεβάτι
με τον χαλασμένο σουμιέ
μετράει λακκούβες στο σώμα
στα χέρια κρατά σφεντόνα
και φοβερίζει το σκοτάδι
Την πρώτη μέρα
που ξεκίνησε η κατολίσθηση
σκέφτηκε  ότι δεν ήταν τίποτε άλλο
παρά μια συνηθισμένη απαρίθμηση
των ρουσφετιών
της καταραμένης μοίρας
προς τα περβάζια τ’ουρανού

28η μέρα κατολίσθησης
και κείνη σταμάτησε να μετράει
τα χελιδόνια που στόλιζαν τα χέρια
Η πτώση συνεχίζεται
χωρίς εκείνη


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive