16 Φεβ 2018

13η ημέρα Κατολίσθησης


Οι κόρες της μέρας
           που αρνήθηκαν να γεννηθούν
                              ήταν η αιτία
εκείνης
 που άπλωσε
           κουβέρτα ματωμένη
                στα χυμένα σπλάχνα
μπροστά της στάθηκε
                    Ζωή
                                                                    όμορφη
μα ονειροπόλα πλανεύτρα
                                                                                   
mind you
εργόχειρο αφημένο
            στην παλιά ξύλινη καρέκλα
ακόμα η τρελή
            κρατάει τον ρυθμό
                                                                 ζαρωμένο παρελθόν
 ανήσυχη μασέλα
                                ήταν η μέρα
                                    που η λύπη στάθηκε ακίνητη
                                        με κομμένη την ανάσα
αποστηθίζει θάνατο

Μου τελείωσαν και τα τσιγάρα
συλλογίστηκε
ενώ άνοιγε τις κουρτίνες
                         δέκατη τρίτη παράσταση
                                               οπλισμένης αλλοφροσύνης
                                                       ηθοποιοί
ένας γείτονας
           ο Θεός
                κι ο μαραγκός του
παίξανε τα ρέστα τους
                     αλλά μόνο μία η σφαίρα στη θαλάμη

οι υπόλοιποι εαυτοί τους
                αλωνίζουν
                     σάπιο
                         θερίζουν
οικτρό αδιέξοδο

                                                                           Και τι δεν θα’ δινα  
                                                                                  ψέματα να βλέπω


Μαρία Ροδοπούλου

1 Φεβ 2018

14 Ημέρα Κατολίσθησης


πόσο μάταια τα παλιά σου ημερολόγια
κι ας τα ξεφυλλίζει η νοσταλγία
ημερών που ποτέ δεν προέκυψαν









πού θα ήσουν χωρίς εμένα
                                                                        χωρίς την αίθουσα επειγόντων θανάτων
χωρίς την μακάρια προσμονή
                                                                   ανάστασης
τακτοποίησης της ακαταστασίας

αφημένης
                                      ξεχασμένης
                                                      λοιδορούμενης

ενημέρωσης πεπραγμένων

                                       για σένα

φυσικά και  η λύπη
οδηγεί  στην


Αλήθεια
ποιος ήταν ο Ιωνάς;
εκείνος που πίστεψε
στ’ αδέξια βήματα της χώνεψης
ή εκείνος που απέβαλλε την ανάγκη;

Εκείνο το αλληγορικό
θανατηφόρο
αλλά τόσο ελκυστικό σημείο
της σεξουαλικής επαφής
ανατολής με δύση
ήταν που την συντηρούσε στη ζωή
χωρίς απαντήσεις

Τώρα η μέρα αρχίζει με θάνατο
και εκείνη
σαν πέφτει το σκοτάδι
τραβά τα σύννεφα στην άκρη
απολαμβάνει την ερήμωση

Εξάλλου το βράδυ
οι μύγες αποκοιμιούνται
πάνω στα γαυγίσματα των νεκρών

Κι οι γυναίκες που αγάπησες
στοιχειώνουν
την εξαθλιωμένη σάρκα
στην λίστα αναμονής
των επειγόντων

                     σκοντάφτω πάνω στα γεγονότα
ψάχνω έξοδο χωρίς κίνδυνο
                   μόνο και μόνο για να πέσω πάνω
σε μάτια

βρώμικα


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive