Dark Virtual Poetry

Με ιλιγγιώδη ταχύτητα αγάπης

εκτός ελέγχου

διαπερνάς την μονιμότητα
στάσιμων ωρών

- Κινούμενη άμμος η ζωή στην πόλη

Μέσα της ιδρώνουν τα μάτια μου
καμένα
από τους ανθρώπους με ληγμένη την κάρτα
απεριόριστων διαδρομών στην ευτυχία

Ασκήσεις επαναλήψεων πλοήγησης ασφάλτινων συναισθημάτων
Οι επιδιορθώσεις σταθμευμένων
έμειναν μεταξεταστέες στον κυλιόμενο διάδρομο της απώλειας

Οι άλλοι ακόμα απεργούν της φασαρίας
πειθήνια όργανα
των βολεμένων Γκρίζων

Χασμουριέται ο ουρανός από πάνω μου –

αλλά εσύ

Εσύ

Είσαι η θορυβώδης εξάτμιση
των αποσβεσμένων ημερών μου

Η μοναδική γιορτή στο πένθος σκουριασμένων αλυσίδων

Μαρία Ρ.

Υγ.

Είσαι η μεθοδευμένη ρήξη των φρένων
του εντός ορίων έρωτα ...

****

Πάντα μαζεύω «μου»
στις λεωφόρους και στις διαδρομές του ονείρου
Λίγο μετά την καληνύχτα σκορπίζομαι στους ανέμους
καθώς
δεσμεύομαι στα μάτια σου
κόκκινες φλόγες μεθώ στην κρυμένη στάθμευση
Παγκάκι δίπλα στην ταχυδρομική θυρίδα
απέναντι κάνει τσουλήθρα ο γκιώνης
μια δρασκελιά από την σιωπηλή διαμαρτυρία
Αρκεί που υπάρχουν δυο χνάρια στο άκρο του δρόμου
πιο κοντά ακόμη στην ψαλιδισμένη φωνή αμυγδαλιάς
που σα να φούντωσε περισσότερο απόψε
Σώνεται το φεγγάρι
στα βουλιαγμένα βλέφαρα
της νύχτας
Προχθές μύριζε ξερό χόρτο και θειάφι
απόψε δεν ξέρω πως αλλά αν και αργεί το γιασεμί
πλημμύρισε τα πνευμόνια
Θαρρώ πως το ξημέρωμα θα με βρει διπλωμένο στα χαμομήλια
και αυτά θα σταλάζουν ψυχή στον ουρανό
κάνοντας την εξάτμιση ψαλτήρι επιθυμιών
και τις ρόδες δρεπανηφόρες
με ορμή να σχίζουν τα οδοφράγματα
την ορθωμένη απόσταση

Mat.