Dark Virtual Poetry

όλη η βαρύτητα στην δεξιά φλέβα
δαιμόνια ξεσηκώνει
και η ύπαρξη ένας ακόμα κουτσός θεός

Στην ευσπλαχνία του διακόπτη Of
κρύβομαι τις μελανές ώρες
Εξόριστη
όμορφη
τραγική
πραγματικότητα γλιστρώ σε μέρας περίσταση

Μηδενισμένη
σκύβω και φιλώ τ' αδιέξοδα
που σφράγισε η ματαίωση της καθόδου

Αν ήμουν θαύμα
θα με δώριζαν στους άπορους διακόπτες
Αλλά νωθρό δωμάτιο είμαι
στα καμώματα του χρόνου αφημένο

Κι έτσι χύνομαι σιγά σιγά από τις μύτες των ποδιών μου
Διαλύομαι τελειοποιώντας λιποταξία κίνησης


Μαρία Ρ.