Μέσα στα μποντουάρ της ομοιοκαταληξίας και στις βραχνιασμένες αιτίες
oιδα-ν-οικών απ-αγορεύσεων, όλοι οι δρόμοι στα μάτια του χυμένοι.
Με δελεάζει η νωχελικότητα μοιραίας σύμπτωσης.
Μου θυμίζει την Μυρτώ που χόρευε ντυμένη μέσα σε πλήθος γυμνό από αγώνες.
Χαρτοσημασμένα μέτωπα ενάντια στην πυρακτωμένη ένσταση της λήθης της.
Πόσες εξώπορτες μπορεί το πρόσωπο να φορτωθεί
όταν οι κύκλωπες τον αλιθωρισμό τους ρίχνουν στην ιδρωμένη πίστα
όπου οι γλάροι παραμονεύουν ν’ αρτηθούν κάποιας λανθασμένης
αλλά πάντα ελεγχόμενης εγκυμοσύνης.
Διάδοχοι του ανατοκισμού στα τσιφτετέλια της απόγνωσης.
Αλλά είναι αυτός ο άνδρας που μυρίζει τα μαλλιά μου
και αποβάλει τα καταναγκαστικά έργα φυματικής χορογραφίας.
Επωάζει έρωτα καταμεσής της υπεροψίας ψεύτικων οδοντοστοιχιών.
Βάζει σε πειρασμό τους απενεργοποιημένους αδένες της γυναικείας μου κοιλότητας
και ολόκληρη με ανασαίνει.
Χωρίς καμιά απόδειξη, αγάπη με ενοχοποιεί, με θράσος,
μέσα στα μποντουάρ των λωτοφάγων ευνούχων.
Υ.Γ.
ακόμα εδώ αποφεύγοντας σειρήνιες προθέσεις νουάρ ημερών
Μαρία Ροδοπούλου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Dark Virtual Poetry
Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.
Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων
Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα
Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή
Μ.Ρ
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα
Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή
Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας
Μ.Ρ.
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας
Μ.Ρ.
Δημοφιλείς αναρτήσεις
Περιοδικό
Alex Papadiamantis
Εκπομπή Πολιορκίες
Εμπόδια Φτερά
Blog Archive
-
►
2024
(25)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2023
(30)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (6)
-
►
2022
(22)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2021
(20)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(30)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2019
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2018
(27)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
-
►
2017
(31)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2016
(35)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2015
(49)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2014
(40)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2013
(21)
- ► Δεκεμβρίου (6)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2012
(27)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2011
(38)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (3)
- ► Φεβρουαρίου (6)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
▼
2010
(79)
- ▼ Δεκεμβρίου (8)
- ► Σεπτεμβρίου (8)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2009
(17)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2008
(15)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (3)
2 σχόλια:
ο χειμωνας στο φορτε του
κρυο...κρυο...
ανοιξη ψυχη μου ποτε θαρθεις ;
κουφαλα ελπιδα
ελα με χαμογελα , φωνες και φωτα
με τις ομορφες μυρωδιες του χτες
ελα ρε
να περιμενουμε παρεα
ενα νεκρο αυριο..
εγραψες καλα..καλησπερα.
H Μαρίζα είναι που απλώνει
στα μακρά σύρματα
των αποικιοκρατών νεκρών
ολόφρεσκη την ελπίδα.
σ ευχαριστώ.
Καλώς ήρθες.
Δημοσίευση σχολίου