26 Μαΐ 2017

Τελεσίδικες απώλειες



Οι μαρμάρινες βρύσες
γεννήσανε στείρες σφήκες
Τόσες δωρεές και καμιά
δεν με ελέησε υγρασία

Κάποτε όμως
ένα Αγαπημένο στόμα
με ζωγράφισε ολόκληρη στο χώμα

Αλλά
Δάκρυσαν τα μάτια
χάλασε το περίγραμμα της ζωγραφιάς
Τελεσίδικες απώλειες
μουρμούρισε το χώμα

Δε πειράζει, απάντησα
Τουλάχιστον, είναι Άνοιξη

Γεράσαμε, σου είπα
ενώ ξημέρωνε συνηθισμένη μέρα,
ώρα να γυρίσουμε σπίτι…



Μαρία Ροδοπούλου

Αφιερωμένο στις τελεσίδικες απώλειες…

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive