10 Ιαν 2018

17η ημέρα κατολίσθησης


Κι όμως ακόμα φαίνονται οι δρόμοι
Τα πλακόστρωτα πεζοδρόμια
ίσα-ίσα που έχουν κάποια φύλλα πεσμένα
Απεργία οι οδοκαθαριστές
Αναθεματισμένοι
τι περισσότερο να καθαρίσετε
ούτε η αξιοπρέπεια δεν έμεινε
να σκοτίζει τα φανάρια
που αναβοσβήνουν τρελαμένα
από την έλλειψη
Κι οι σκιές έχουν πιάσει ρίζες βαθιές
γι’ αυτό, απελπισία,
μην μου στέλνεις ραβασάκια
Καταπίνουν το μελάνι
τα πεθαμένα στόματα
Πέρασαν οι καιροί
που οι νεκροί σιωπούσαν

Τώρα πια
με νύχια γαμψά
ράβουν στη φόδρα τους  
τη σάρκα
γρυλλίζουν πεινασμένοι

Κι εμείς αγνοούμενοι ονείρων
στον τρόμο περπατάμε


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive