26 Ιουλ 2018

6η Ημέρα Κατολίσθησης


Κάτω από ανείπωτο  λιοπύρι
μαύρο χιόνι σκορπά η γη
στα φρύδια τ’ ουρανού
Κι ετούτη η γριά
που ξεριζώνει τ’ αγριόχορτα
στα μάτια της φυτρωμένα
ολημερίς μουρμούραγε
«ποτέ από λίπος δεν ξεμένουμε
μηδέ από αλάτι
μονάχα να! Καμιά φορά
τα δόντια μας
οδύνη λαχταρούν
οδύνη και παιδικό λυγμό»




Ολόκληρη Γη νοικιάσαμε
για μια βόλτα στον Θάνατο

Στάζει κάρβουνα τώρα ο νοτιάς
Ορμητικός κατέβη από τα βουνά
έτοιμος ν’ αγαντάρει τους μαστούς
του φλεγόμενου Ουρανού

Και κείνος ο άνεμος , του Βοριά Παιδί,
θα σύρει το μονότονο κορμί μου
στην παραλία των πεθαμένων δέντρων
Ανάμεσα στα κουφάρια τους θα με σταυρώσει
Ανάθημα θα γίνω στα φτερά του Μαύρου Αγγέλου

Σαν το χάραμα σταθεί γαλαθηνό
στην ναρκωμένη θάλασσα ,
με το αίμα μου θα περάσουν την γανάδα των καιρών
για να κρυφτούνε τάχατες από τον γανωτζή του Άδη

Μα θα έρθει το γέρμα κάποτε
και όλα στην θέση τους θα μπουν
Οι νεκροί με τους νεκρούς τους θα συμφιλιωθούν
και οι ζωντανοί γεράνια
θα φυτεύουν στο καμένο μου κορμί

Ποι
oς κοροιδεύει τους νεκρούς
με βλέφαρα γεμάτα στάχτες;



Μαρία Ροδοπούλου


Βαθιά συλλυπητήρια
σε όλη την ανθρωπότητά μας...
"Ὦ Φοινικιά, μᾶς ἔσπειρεν ἐδῶ ἕνα χέρι,
καὶ θὰ ξαναπλωθῇ, καὶ θὰ μᾶς ξερριζώσῃ,
καὶ θὰ πεθάνουμε· τὸ κῦμα καὶ τ᾿ ἀγέρι
καὶ τὸ νερὸ ἀνελεήμονα θὰ μᾶς σαρώσῃ,
καὶ δὲ θὰ κλάψῃ μας τ᾿ ὁλόανθο καλοκαῖρι..." Παλαμάς

Εις μνήμην εκείνων που από εμάς δεν θα ξεχαστούν

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive