10 Σεπ 2018

5η ημέρα Κατολίσθησης

Κι όταν έρχονται
πρώτα τα παιδιά σκοτώνουν


«Λες και δεν ξέραμε
πως τα θεριά δεν έχουν όνομα
ή πως κάποτε
τα ξορκίζανε με παραμύθια
που έπασχαν απ’ αφλογιστία
κι όλοι οι ήρωες
               ας γελάσω ανάμεσα στα ποτάμια αίματος
                  εδώ και μέρες δροσίζουνε την φρίκη
στην πραγματικότητα μέθυσοι
που μόνο γόνατα είχαν γδάρει
στις παραμεθόριες αυταπάτες τους
Με ματωμένα φρύδια
και σκισμένη ρεντιγκότα
στάθηκε η πλήξη πάνω
από νεκρής προφητείας γιο
δεν δέχονται πια
ξέρεις
τα μάρμαρα πεσμένους
τους ξαναβάζει όπως-όπως
στην μήτρα του
το σάπιο τραγούδι
σκάβεις οργή
φυτρώνει λύσσα

Κι όλα τριγύρω μου
μικραίνουν
κονταίνουν
γίνονται μικροσκοπικά

Οι μόνοι που ψηλώνουν
είναι οι νεκροί
μωρό μου»

μουρμούρισε τρυφερά
κι έμπηξε το μαχαίρι στο παιδικό αυτί


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive