26 Δεκ 2010

Οι δρόμοι των ερωτήσεων


Κάποτε τρέχω
Άλλοτε αγωνιώ
Πολλές φορές με προλαβαίνουν ανέκφραστα γεγονότα
Ή ίσως μπαλώνω στο παλιό μου αδιάβροχο άλλη μια μικρή ιστορία λησμονιάς
Πως θα με ορίσω μνήμη αν πρώτα δεν λιώσουν τα χέρια μου σε ξεχασμένες στάσεις;
Γνώρισα πολλά πηγάδια νυσταγμένα, λέω στην σκιά που περπατά δίπλα μου
και που ποτέ δεν απέκτησε σάρκα κι οστά ,
κι αμέτρητα παιδιά κοιμισμένα στα ξεραμένα χείλη τους.
Ναι και υπήρχανε και οι περαστικοί που με πένα ωμή κατέγραφαν τα χρονικά
της ξηρασίας. Όλος ο κόσμος με θαυμασμό διάβαζε τους παρατηρητές και ξέχναγε
να δροσίσει τα θύματα της πεζοπορίας.

Όλοι οι δρόμοι που διαβαίνω ακόμα κι εκείνοι που δεν τυγχάνουν, ρίχνουν τα φύλλα τους, σιωπηλή διαμαρτυρία στο βιαστικό περπάτημα – γιατί όμως εγώ επιμένω να τ’ ακούω; - και τα βράδια φτιάχνω τις δικές μου παραμονές και στήνω παζάρια με χάρτες σβησμένους και όλες οι υδρόγειες σφαίρες στριφογυρνούν ασταμάτητα, ολοστρόγγυλες παραφρονημένες αρνήσεις.

Ξέρεις πόσους σωτήρες απάντησα, ρωτάω τον ίσκιο που δέντρο δεν γεννήθηκε, ναι, πολλούς κι είχαν στον ένα ώμο τους κάποιον παράλυτο θεό που τους έπαιρνε τα πόδια και στην θέση τους έβαζε μικρούς χαριτωμένους σταυρούς. Ναι, κι εκατομμύρια ψυχές ναρκωμένες στολίζαν τις γκέτες των θεϊκών στηριγμάτων.

Όλοι οι δρόμοι που διαβαίνω αλλά ακόμα κι εκείνοι που δεν με θένε,
νυχτώνουν
τις λύπες τους στα στήθια μου
και σαν το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα όλα τα γοβάκια που έχω χάσει
εμφανίζονται μπροστά μου. Τυχαία διαλέγω ένα ζευγάρι,
δένω την σκιά στον καρπό μου
– γιατί ξέρετε οι αδέσποτες σκιές έχουν πάντα τάσεις φυγής –
και φορώ το παλιό αδιάβροχο.
Λίγο πριν γκρεμίσω τις πόρτες, μου θυμίζει να κοιτάξω τις παλάμες μου.
Πάντα η ίδια σιωπηλή ερώτηση – γιατί όμως οι δρόμοι επιμένουν να την ακούν;

Αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω πως όλα τα μονοπάτια, δύσβατα και μη φτιάχτηκαν για ένα και μόνο λόγο. Για να μπορώ ίσαμε το τέλος ν’ αναρωτιέμαι ...



Μαρία Ροδοπούλου



Δική σας η ερώτηση, δική σας η απάντηση.

6 σχόλια:

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Μαρία,
Χρόνια Πολλά και Ταξιδιάρικα!
Στις εμπειρίες και την εμπύρετη ποίηση!
Φιλιά και Φιλιά!
Β.

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Eυχαριστώ σε Βασίλιεβιτς :) Χρόνια πολλά σε δρόμους που εσύ διαλέγεις να περπατήσεις :)

εμπύρετη ναι...και βάλσαμο η τελευταία τους λέξη πάντα

vagnes είπε...

Υπέροχη Μaria!!

...ερωτήσεις που δεν καταδέχονται απαντήσεις,
έτσι σαν καπρίτσιο
για να διατηρούν σχέσεις μ' όλες τις απαντήσεις,
τις πρόθυμες τις διαθέσιμες απαντήσεις που υποκύπτουν σε πάθη κι άσβεστους πόθους

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Kαι ετούτο με φόβιζε ανέκαθεν. οι προβαρισμένες απαντήσεις που πρόθυμα δίνονται πριν καν τεθούν οι ερωτήσεις.

ευχαριστώ σε, Vagnes :)

mat είπε...

εξι προσκλησεις για τον χειμωνα
κι εσυ κρατουσες ολόκληρο μετρό στην τσέπη
Τα ποιηματα του Γιεσενιν ξεθωριαζαν στην τσαντα
διαδρομη Κατεχακη Ομονοια
με σκονισμενο βλέμμα στις κραυγες
ενας μικρος θεος στα χερια κοιματε
το στηθος σταζει οριστικες απολύσεις
οσο ξεραίνονται οι γρασαρισμενες υποθεσεις
Θαυμασα των ερωτησεων τις αριθμημενες θεσεις
οπως ο ζητιανος το σχισμενο χαρτονομισμα
θελω να ελεησω μιαν απαντημενη προφητεια
αλλά πολύ φοβαμαι πως στα χερια μου θα καεί
και εχουν πια κλαδεψει τις μουριές στους δρομους
Πως να κρυφτει απο τα πεινασμενα σπουργιτια
αφου ακυρωμενες διαδρομες ακολουθει ...

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

Χαμηλωμένες ανεμίζουν οι αναβληθείσες πορείες
και πως θα διεκδικήσεις θανάσιμες
ερωτήσεις με επικυρωμένα εισιτήρια
άσπερμων απαντήσεων;

Mat μοναδικός! ευχαριστώ σε,καλέ μου :)

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive