8 Μαρ 2010



Είμαι σ’ εκείνο το δωμάτιο που όλο μακραίνει

αδειάζοντας την ακινησία σ’ ένα ύπνο βαθύ
Εδώ τα πάντα χιονίζουν
ακόμα και τα μάτια της
ακόμα και η ταπετσαρία στον τοίχο
Εκείνο το γκρίζο όσο μεγαλώνει
τόσο κοντά μου έρχεται

Η σκόνη παραπέτασμα
Κάλυψη εκ προθέσεως γεροντικών σκιών
Σε λήθαργο το κορίτσι
τα πεινασμένα δόντια μου στον λαιμό της
Οι γερανοί πετούν πιο πάνω από το αργόσυρτο μήκος
Σαν την λεοπάρδαλη, αφήνουν πάνω μου τα ίχνη τους
παρατηρητές
της μοναδικής εποχής που τρώει τις σάρκες των αδερφών της
Όλα σωπαίνουν πιο βαθιά ακόμα και από του χιονιού
την ασημοντυμένη μελωδία
Η αγάπη με αγάπη στις φλέβες μου γλιστράει
Εκείνη νυχτώνει πριν προλάβει να φέξει
Να σφραγίσω το γυαλί πριν η απόσταση μεγαλώσει

Τίποτα δεν ταίζει τον χρόνο
όσο οι κρεμαστοί κήποι που θεριεύουν
από τους ανύπαρκτους προορισμούς
στο θερμοκήπιο της μοναδικότητάς μου

Είμαι ο αγαπημένος βρυκόλακας της ύπαρξής της ...


Μαρία Ρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive