Ο Δαυίδ με την ροζ κορδέλα

Προσπαθείς τόσο σκληρά να κρατήσεις τις ισορροπίες. Μου θυμίζεις την πέμπτη εποχή που ενωμένες κρατά τις υπόλοιπες 4. Μπορεί να δακρύζεις, μπορεί να ματώνεις. Να μένεις απένταρη από συναλλαγές και αισθήματα. Να ξεμένεις από χορηγούς και υποστηρικτές. Είσαι του Τειρεσία η αγαπημένη, των AΤΜ η καταζητούμενη. Ο Ζορό της χρεωκοπίας με κόκκινο στα χείλη κραγιόν, και ας σε παραμονεύουν οι Ρωμαίοι φρουροί του Ιησού στο επόμενο σταυροδρόμι. Ο Ρομπέν σου στέλνει την αγάπη του αλλά μόλις νομιμοποιήθηκε και με θλίψη
σου αναγγέλει πως η Μοργκάνα αυτοκτόνησε στ’ απόκρυφα χείλη σου. Όλοι οι χρησμοί θαμμένοι κάτω από τα ερείπια αρχαίου μαντείου. Μπορεί να έμεινες ορφανή από προφητείες και πιθανότητα ξεγελάστηκες από υποσχόμενους γυρισμούς. Αλλά δεν έχεις επιλογή . Είσαι ο γόρδιος δεσμός των καιρών. Γεννήθηκες με το σύνδρομο του Δαυίδ. Μόνο που εσύ φοράς ροζ κορδέλα στα μαλλιά . Οι πέτρες σου παρασύρθηκαν με τον πρώτο κατακλυσμό και τελικά έμαθες να παίζεις ανταρτοπόλεμο για να σε παίρνουν στα σοβαρά.

Τα απογεύματα είναι που σε πιάνει πυρετός. Τώρα που έχουν αρχίσει τα βράδια να μικραίνουν και η ηχώ ζητάει επίμονα ακρόαση. Η ώρα σκοτώνει τον χρόνο ασυναίσθητα αλλά είναι αθώα γιατί ποτέ δεν φονεύει. Bαδίζεις γρήγορα με το σκοτάδι στο κατόπι σου.

Τα πρωινά σου είναι μισθωμένα από την ανάγκη , οι νύχτες δανείζονται στον ύπνο και έτσι μόνο τα απογεύματα έχεις την ελευθερία να νιώθεις άρρωστη. Από τις 5 μέχρι τις 8 κατασκευάζεις ασθένειες, ελπίζοντας ότι κάποια από αυτές θα σε σκοτώσει το πολύ μέχρι να έρθει το επόμενο απόγευμα. Αν πάλι όχι, συνεχίζεις μέχρι ο επόμενος χειμώνας να σε ξυπνήσει από την ανοιξιάτικη νάρκη και να δακρύζεις πάλι νιφάδες παραίτησης. Και να τεντώνεις την σφεντόνα, ανήμπορη, ενάντια στον χρόνο Γολιάθ.


Μαρία Ρ.