12 Μαρ 2010

False D.N.A


Στο διάβολο η τρυφερή ανθρωπιά σας
ή αν προτιμάτε
στα τσακίδια η καθρεφτισμένη ανάποδα μούρη σας

Πάνω απ΄'ολα την ειλικρινή αγάπη του συνανθρώπου κατοικίδιο
φοβήθηκα...

Τι γίνεται όταν τις νύχτες δεν μπορείς να σταματήσεις ; ρώτησα σκουπίζοντας τις ματωμένες παλάμες στο ξεβαμμένο τζήν. Κανείς δεν πρόκειται αύριο να το βρεί. Θα είναι το τιμητικό δείπνο της φωτιάς που αναμμένη μέρα βράδυ στο ταβάνι μου ζει.

Όπως ο θάνατος, μου απάντησε αφηρημένος,...όταν δεν σταματάς εσύ, βρίσκει την στάση που κατεβαίνεις. Θανατηφόρο G.P.S, κάγχασε.
Είναι αυτή η πόλη που αλλάζει πρόσωπο, σαν εξελισσόμενο είδος. Άλλo ένα κομμάτι στην αλυσίδα μεταλλαγμένου D.N.A ανθρώπων. Και τα βράδια είναι που μεταμφιέζονται οι γωνίες και οι δρόμοι. Ο φόβος που ποτέ εσένα δεν απασχολούσε ξάφνου καλύτερος φίλος σου διαφημίζεται. Κλείνεις το τηλέφωνο όμως εκείνο συνεχίζει να χτυπά. Μπορείς τα πάντα να αρνηθείς, αλλά τι θα κάνεις με τις αναπάντητες κλήσεις;
Και ξαφνικά δεν είσαι εσύ, όχι δεν είσαι. Είσαι αυτός που έχεις το σώμα μου, τις ανάσες μου, τις μνήμες μου αλλά δεν είσαι εγώ.

Αλλά ονειρεύομαι την πόλη που δεν χρειάζεται τα βράδια για να κρύβεται. Εκείνη την πόλη που δεν έχει ανάγκη να ξεχειλώνει τις απαιτήσεις των άλλων για να χωράει το μικρό, τρυφερό Εγώ της, αντιγύρισα ρουφώντας το δάχτυλο που πονούσε από το πάτημα της σκανδάλης.

Όμως εκείνος συνέχισε να στρώνει τις σανίδες στο μυστικό, ασήμαντο έγκλημά μας χωρίς να απαντά.

Τελικά τι γίνεται όταν δεν μπορείς να αναβάλεις το σκοτάδι; απόσωσα κοιτώντας τις γάμπες της νεκρής πουτάνας που ξεπρόβαλλαν από την πόρτα του σκοτεινού μπάνιου.

Η φωνή του αντήχησε απόμακρη ανάμεσα στα γυμνά της μπούτια , έφταιγε η βαθιά τζούρα ηδονής νεκρού στα πνευμόνια του

«well, baby, eventually you get used to it ...»

Γλείφω τα δάκτυλα της συνήθειας αφήνοντας το σπέρμα τους να κυλάει στο πηγούνι μου. Κάποτε τις φωτεινές μου ρώγες θ’ απαντήσουν ...


Μαρία Ρ.

όχι ότι δεν μου αρέσει το γλείψιμο από ξένες γλώσσες...
Και αυτός είναι ένας κόκκος προσθετικός στο δικαίωμα
να επιβάλλετε ποινή αφορισμού

Όμως έχω μια γραμμή υπεράσπισης
Είδα τα στόματά σας να φιλοξενούν
πρόθυμους ένοικους πεοθηλασμού και να κατηγορείτε
την αύξηση του Φ.Π.Α για την προσέλευση

(τα μπουρδέλα κρατούν τις τιμές χαμηλές λόγω ανταγωνισμού)

αχ πόσο λατρεύω τα μικρά γελοία ατοπήματά σας...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive