17 Σεπ 2017

25η ημέρα κατολίσθησης




Κατάλαβε ότι είχε ξημερώσει
   από τις σταλαγματιές
          που κυλούσαν νωχελικά στο παράθυρο
Όλοι οι δρόμοι
    ρευστοποιημένοι
           χαμένοι
               διαγραμμένες πορείες



Όχι δεν ήταν βροχή
         οι δικές της σταγόνες ήταν πια κίτρινες
            σαν να έφτυνε φλέμα ο ουρανός
κι Εσύ ετοιμοθάνατος;
    Ή μήπως…;

Σηκώθηκε αργά από το κρεβάτι
         εκείνο έτριξε ανυπόμονα
στάθηκε στο παράθυρο
     ανδρείκελο τοπίο
        κατάματα την κοίταξε

έφερε στα χείλη μια ξεθωριασμένη κούπα
και υποκρίθηκε ότι έπινε καφέ
Είχε τελειώσει μέρες τώρα
αλλά μια μυρωδιά απόμακρη σαν τον θεό
ακόμα την σαγήνευε

       Κάτω από την μουριά
κάτι σαπισμένο
         ένα κοράκι  προγευμάτιζε
              σιτεμένη σάρκα
                  βγαλμένα μάτια
                      μαυρισμένη γλώσσα
ένα περίστροφο  
στο κράσπεδο σπασμένου πεζοδρομίου
       άδειοι κάλυκες
τόσες εκδοχές
   αλλά η φρίκη μία

Παλιά
τρύπια
μαδημένη ρεντιγκότα
          Κανείς δεν διανυκτερεύει
                      συνήθως
στην αιωνιότητα

Εκτός από τους νεκρούς σταθμάρχες
               μέχρι χθες
άκουγε έναν από αυτούς
Όλη μέρα πυροβολούσε
γελούσε σαν πεινασμένη ύαινα

Τι γλαφυρό σκέφτηκε
φέρνοντας την βρώμικη κούπα στα χείλη

Οι χθεσινοί συνδαιτυμόνες
σημερινό πρόγευμα

Ακόμα κι ο τρόμος
έχει μια χροιά χιούμορ
έστω και θανατηφόρου


Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive