12η Ημέρα Κατολίσθησης

Και τι σήμερα
εγώ θα ιστορούσα
χωρίς την φρέσκια σου δυστυχία
ως πιάτο υψηλού κυνισμού
στο menu
σαρκαστικής Θεότητας

Οι λησμονημένοι  νεκροί
                     άυλες φιγούρες των ονείρων
σκαρφαλώνουν στη ραχοκοκαλιά
                       του φωτός
δαγκώνουν πεινασμένοι
χειροκίνητη η απληστία της πείνας
                      ειρωνεία  αγαλμάτων
χωρίς κουτσουλιές
                γνέθει πέτρινο σάβανο
σαστίζει  το πνιγμένο κορίτσι
                      στην μαυρισμένη σάρκα
          Πεσμένα βλέφαρα
στο λειψό πρωινό
        χορτάτη η βία
περπατάει πάνω στο μάρμαρο
           των ημερών μου
ο παγοπώλης ονείρων
          κατεψυγμένες ώρες
αλόγιστα δωρίζει
                       παγωμένα χελιδόνια
απέραντο παρελθόν
                            μα τόσο σύντομο
παρόντα θάνατο
                          αιώνια νεκρή
                               στο περβάζι μου σαπίζει

και το μέλλον…
              αερόστατο στερημένο οξυγόνου


Κάποτε θα ανταμώσουμε
στο λαβύρινθο έστω κι αν θα'ναι αργά


Μαρία Ροδοπούλου