Οι ανταύγειες
πρόσφατου παρελθόντος
σπάνε σε ανέκφραστα μάτια
σούρσιμο
καλλιεργημένων
νεκρών ποδιών
άναρθρες κραυγές
και μια ανήμερη αθωότητα
στα πεινασμένα σαγόνια
Η κάμαρη
άδειες μνήμες
σταματημένα βαγόνια τα θεριά
ξεπηδούν απ’ τη σάρκα του
κι όμως υπάρχει μια τρυφερότητα
στην λησμονιά της ανθρωπιάς
Παρόλα αυτά
χθες βράδυ άνθισε για πρώτη φορά
το νυχτολούλουδο
αθόρυβα
Ανίδεο
σκληρό
σκορπάει τη μυρωδιά
ανάμεσα στην ανυπεράσπιστη φρίκη
των τελευταίων ημερών
Εξάλλου
οι εκδοχές ανθρώπων
είναι αδιάφορες
Μαρία Ροδοπούλου
