Αλλά τώρα
κάποιες φορές ακούει τα βήματά του
αργά
θανάσιμα
άσκοπα
όπως ακριβώς την κοιτάει ο έξω κόσμος
ανεξιχνίαστος προορισμός το βλέμμα
"σου αντιγυρίζει την άβυσσο"
κάποιες φορές ακούει τα βήματά του
αργά
θανάσιμα
άσκοπα
όπως ακριβώς την κοιτάει ο έξω κόσμος
ανεξιχνίαστος προορισμός το βλέμμα
"σου αντιγυρίζει την άβυσσο"
Ποτέ δεν πίστευε
στ αδέξια βήματα της μοίρας
Αλλά ξάφνου
έπαθε παράκρουση το μονοπάτι της
με μια ψυχρή διαύγεια
σάρωσε
ό, τι μέχρι τώρα θαρρούσε αήττητα
η ανατολή
πια
ξεκινά ανίατη
από την δύση
και καταλήγει στα σανατόρια του νότου
Φαρμάκι
το ελάχιστο νερό
στάζει μαυρίλα η φύση
ένα πάτσουγορκ αρρώστιας
κάνει απλωτές στον ουρανό
κι οι πληγές του
μάραναν τους αγρούς
Χθες βράδυ στάθηκε διστακτικός
στο άνοιγμα της πόρτας
Την κοίταξε κι έκλεισε με πάταγο
την είσοδο στα θεριά
έρχονταν λιμασμένα ξοπίσω του
Ανέβηκε τις σκάλες
αφήνοντας πίσω του μικρά κόκκινα ψίχουλα
Ο Χάνσελ ψυχορραγεί
κι αυτή
στο παλιό πληγωμένο τραπέζι
καθισμένη
κοιτά τα χέρια της
Μας τέλεψαν οι καιροί των ανιχνεύσεων
μουρμούρισε
Το λιβάνι στη σοφίτα
καιγόταν μέχρι κοντά χαράματα
ανυποψίαστο
για το σήμερα
Κάποτε θα ξοδέψω μια ολόκληρη ζωή
αγαπώντας το παρελθόν
είπε εκείνος
πριν μείνει για πάντα στο παρόν
Σαν το όνειρο
που δεν έζησε
έτσι κι η ζωή
ένας δρόμος
που δεν έβγαζε πουθενά...
Μαρία Ροδοπούλου