19 Οκτ 2017

21η μέρα Κατολίσθησης



Αλλά τώρα
κάποιες φορές ακούει τα βήματά του
αργά
θανάσιμα
άσκοπα
όπως ακριβώς την κοιτάει ο έξω κόσμος
ανεξιχνίαστος προορισμός το βλέμμα
"σου αντιγυρίζει την άβυσσο"


Ποτέ δεν πίστευε
    στ αδέξια βήματα της μοίρας
Αλλά ξάφνου
        έπαθε παράκρουση το μονοπάτι της
με μια ψυχρή διαύγεια
     σάρωσε
        ό, τι μέχρι τώρα θαρρούσε αήττητα
η ανατολή
        πια
ξεκινά ανίατη
       από την δύση
και καταλήγει στα σανατόρια του νότου

Φαρμάκι
   το ελάχιστο νερό
στάζει μαυρίλα η φύση

ένα πάτσουγορκ αρρώστιας
       κάνει απλωτές στον ουρανό
κι οι πληγές του
         μάραναν τους αγρούς

Χθες βράδυ στάθηκε διστακτικός
           στο άνοιγμα της πόρτας
Την κοίταξε κι έκλεισε με πάταγο
         την είσοδο στα θεριά
               έρχονταν λιμασμένα ξοπίσω του
Ανέβηκε τις σκάλες
       αφήνοντας πίσω του μικρά κόκκινα ψίχουλα
Ο Χάνσελ ψυχορραγεί
     κι αυτή
          στο παλιό πληγωμένο τραπέζι
               καθισμένη
κοιτά τα χέρια της
        Μας τέλεψαν οι καιροί των ανιχνεύσεων
μουρμούρισε

Το λιβάνι στη σοφίτα
         καιγόταν μέχρι κοντά χαράματα
ανυποψίαστο
        για το σήμερα

Κάποτε θα ξοδέψω μια ολόκληρη ζωή
           αγαπώντας το παρελθόν
είπε εκείνος
         πριν μείνει για πάντα στο παρόν

 
                                               Σαν το όνειρο
                                                   που δεν έζησε
                                               έτσι κι η ζωή
                                                  ένας δρόμος
                                                      

που δεν έβγαζε πουθενά...



Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive