1 Νοε 2017

20η ημέρα κατολίσθησης





ένα αίνιγμα
και δυο κορμιά...
Προσπαθεί ακόμα
να ξεσηκώσει τις παροιμίες
εναντίον των γεγονότων




Φυσικά
δεν θυμόταν πως είχε ξεκινήσει όλο αυτό
Στεκόταν στην γωνία της κάμαρας
που μύριζε κλεισούρα
ανθρώπινο χνώτο
κάτουρο σκύλου
κάπου κάτι έχει περισσέψει
τα πιάτα στοιβαγμένα σε βρώμικο νεροχύτη
σαν τους εφιάλτες σε πάρτι σουαρέ
σκέφτηκε
η βρύση αρνείται να στάξει
να δροσίσει λίγο φρίκη
πυρετός
κι  ένας επαίτης αίματος ουρλιάζει
Απαντούν τα θεριά
κανείς δεν σώνεται
Η αδαμάντινη λογική της πραγματικότητας
χαράζει βαθιά
ο νέος πόνος είναι η γεωμετρική πρόοδος
των παλαιοτέρων
Σταμάτησε το ρολόι του τοίχου
να θυμίζει την αυγή
για να μην μιλήσουμε για τα κοιμητήρια
κακοραμμένα αστεία στα πρόσωπα
που στριμώχνονται στα τζάμια
ίσα-ίσα για να τραβήξουν μια βαθιά τζούρα
αίματος
Ο διάδρομος μέχρι την εξώπορτα ολοένα μάκραινε
μέχρι που άρχισε να συρρικνώνεται
τη μέρα που πτώχευσε η ζωή
Το βάζο μας στέργει σάπια κλωνάρια
ακατοίκητα γέρνουν προς το μέρος της
Ακριβώς απέναντι από το σπίτι της
υπάρχει μια ιτιά
είχε χαράξει τα αρχικά τους πάνω της
πώς θα μπορούσε να αγαπάει
χωρίς να πληγώσει κάτι
έστω και ένα μοναχικό δέντρο;
Τώρα κατοικείται
Δυο κρεμασμένοι στα κλαριά της
χορεύουν όλη μέρα
όλη νύχτα
δεν κοιμούνται
δεν ανασαίνουν
πεινάνε
πεινάνε πολύ
αλλά χορεύουν
ξυπόλυτη περπατάει προς το μέρος του
πάνε μέρες που δεν σηκώνεται
τον τραβάει με το ζόρι
βάζει τα χέρια στους ώμους
κι αρχίσουν να χορεύουν
αργά όμως
λικνίζονται αργά
Ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα
ν’ ακολουθήσουν τον χορό των κρεμασμένων

Η σύγκρουση με την απέναντι αλήθεια
πρέπει να είναι απόλυτα συγχρονισμένη
για να μην στάζουν απορίες τα μάτια

Γκρεμίζομαι
σκέφτηκε
πεινάω
σκέφτηκε
και συνέχισε να λικνίζεται
στην νωθρή αγκαλιά




Μαρία Ροδοπούλου




Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive