8 Μαρ 2021

Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις... M.E.Frye

 Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις
δεν είμαι εκεί και δεν κοιμάμαι
είμαι στους χιλιάδες άνεμους που φυσούν
είμαι το χιόνι που απαλά στη γη πέφτει
είμαι το άγγιγμα μιας απαλής βροχής
είμαι τα χωράφια με τα άγουρα σπαρτά
στην πρωινή σιωπή είμαι
και στη γεμάτη χάρη ορμή
των όμορφων πουλιών
σ’ ένα κύκλο πτήσης
είμαι  η λάμψη των αστεριών της νύχτας
είμαι στα λουλούδια που ανθίζουν
Είμαι σ’ ένα ήσυχο δωμάτιο
Είμαι στα πουλιά που τραγουδούν
Είμαι σε όλα τα αξιολάτρευτα πράγματα

Μη στέκεσαι στον τάφο μου και κλαις
Δεν είμαι εκεί
Δεν πεθαίνω.

απόδοση Μαρία Ροδοπούλου

Do Not Stand at My Grave and Weep
by
Mary Elizabeth Frye

Do not stand at my grave and weep,
I am not there, I do not sleep.
I am in a thousand winds that blow,
I am the softly falling snow.
I am the gentle showers of rain,
I am the fields of ripening grain.
I am in the morning hush,
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight,
I am the starshine of the night.
I am in the flowers that bloom,
I am in a quiet room.
I am in the birds that sing,
I am in each lovely thing.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there.
I do not die.


Εις μνήμην...

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive