31 Μαρ 2016

99 σκαλοπάτια


Ανέβηκες ενα σκαλί και απελπισμένα ρωτούσες

Περπάτησες ποτέ μέσα σε νύχτα παγωμένη;
Σε άδειους , σκοτεινούς δρόμους με την βροχή
να πέφτει γύρω σου αλλα εσένα ν’αποφεύγει;
Πρόσεξες τα σφαλιστά παράθυρα;
Αμπαρωμένη μέσα είναι η σιωπή σου

Πρόσεξες τα συνθήματα
που στολιζουν μαύρους τοίχους;
Για σένα κραυγάζουν
εδω και χρόνια φιμωμένα
Οσο και αν προσπαθείς
απεγνωσμένα να τα σβήσεις
Αυτα στέκονται φρουροί
σε μια ψυχή που αργοπεθαίνει...

Ανέβηκες ποτέ σε έρημη σκηνή θεάτρου;
Αφουγκράσου το βουητό της άδειας πλατείας..
Εσενα επευφημούν
την υποκρισία σου χειροκροτούν
Σηκώνεται η αυλαία
υποκλίσου γι’αλλη μια φορά...

προσοχή μονάχα
στη θλίψη των απόντων
μη σκοντάψεις


Μέθυσες ποτέ σε ερειπωμένο μπαρ
με σπασμένους γύρω σου καθρέφτες
και τις αράχνες να χουν στήσει
τρελό χορό γύρω απο το ποτήρι σου;
η σκιά στη γωνιά
έπαιζε σαξόφωνο για σένα...

ανέβηκες ένα σκαλί
και πίστεψες οτι άλλα δεν υπήρχαν;
Μάζεψε το κασκόλ σου
από το πάτωμα και έλα μαζί μου
99 σκαλοπάτια εμειναν

Μόνο ντύσου καλά
έχει παγωνιά εκεί που θα πάμε...



Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

προσεχώς σε free e-book 2η έκδοση με ανέκδοτα κομμάτια

απο το βιβλίο "Dark Perfomances"

23 Μαρ 2016

Ανίκανος συντελεστής

Τόσες λέξεις άνθιζαν τριγύρω
ενώ ο λαιμός φύτρωνε αγκάθια
Οι διαφημίσεις έτρεχαν πιο γρήγορα
απ’ όσο τα κοντά ποδάρια τους αντέχανε
αλλά τα μανίκια δεν έφταναν
να καλύψουν τις προθέσεις
Με πανικόβλητα νύχια
αφόδευσαν πάνω στ’όραμα
και το μόνο που έμεινε να τους θυμίζει
ήταν η δυσωδία της δειλίας

Η φωνή χωρίς θεμέλιο
ανίκανος συντελεστής
πλέει αρμονικά
στη σάπια κονσερβούλα
με μια ρουφιάνα μοίρα

και δύο-τρία όνειρα
ως δόλωμα πορείας


Μαρία Ροδοπούλου

17 Μαρ 2016

Άτιτλο


Κινητήρια δύναμη
το οργισμένο πάθος


Να δω πότε θα τραβήξεις την περόνη
που θα με κάνει να εκραγώ
στο ανεπανάληπτο ναρκοπέδιο των ματιών σου
και να στείλω όλους τους αλητήριους εφιάλτες
στο διάβολο




Μαρία Ροδοπούλου

9 Μαρ 2016

Η Κυριακάτικη εφημερίδα της Καταχνιάς




Ι.

Όσο και να ξημερώνει
δεν φτάνει ο ήλιος
για να φύγει η καταχνιά
 
Παπούτσια ακατοίκητα
δίπλα στις μικρές λίμνες από λάσπη
που φτιάχνει
η ασταμάτητη βροχή

κι ο ψίθυρος της γης δεν αρκεί
για ν'ανοίξουν διάπλατα
οι ρωγμές της σιωπής

Το χώμα κρατάει ακόμα
ένα ελάφι ναρκωμένο
ελπίζοντας πως κάποτε
τα γλυκοκάστανα ματάκια του
θ'αποκτήσουν την ίριδα της τίγρης

Κι ό,τι ξυπόλητο κινείται
θα ταιριάξει τα πέλματα
στα έρημα παπούτσια



ΙΙ.

Ανάμεσα στα μαύρα μισοφόρια
της άγνωστης γυναίκας
που ανεβοκατεβαίνει πότε τρέχοντας
και πότε σέρνοντας τα βαριά πόδια της
κρεμασμένο το λευκό μου φουστανάκι
Αλλά οι πρόβες στέφονται με αποτυχία
είναι στενό το φόρεμα
στο ύψος καλπάζοντα θανάτου
και το πανέμορφο τρικάταρτο
γαλάζιο δώρο των ματιών σου
ξάφνου έγινε χώμα, λάσπη, τείχη
λες κι είχαμε ανάγκη από ένα ακόμα σπίτι
Όλο και στενεύει ο κλοιός
γύρω απ’το χέρι που κρατάει τα ψαλίδια
Τελείωσαν τα γόρδια αινίγματα
Κι ο διάβολος θέλει πίσω το σταυρόλεξό του

λυμένο, φυσικά...
κι άντε τώρα να βρεις θεό
που να διαβάζει κυριακάτικα εφημερίδα

ΙΙΙ.

Η αλήθεια κρύβεται
στις μικρές ληστείες
που όλοι φοράμε ανάποδα

μη τυχόν κι οι διπλανοί
δουν το κατοχυρωμένο σήμα
βλέπεις το είδωλο του καθρέφτη
~τουλάχιστον αυτό που τα μάτια καταπίνουν~
είναι μονοδιάστατο

Αρκετά λοιπόν φίλτατοι
στείλαμε όλοι στο διάβολο
τους αξιολάτρευτους Φαρισαίους

Εγώ σ αγαπώ

Εσύ, αγαπημένο μου τοτέμ;

ΙV

H δυστυχία είναι σαν τα σήριαλ
περιμένει πάντα το επόμενο επεισόδιο...




Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive