Αλλά...

Τόσα εκατομμύρια αινίγματα
εκκρεμότητες που δεν μας αφορούν
κι όμως τα μάτια μας βαρύνανε
αναίτια
έτσι
εμείς οι δύο ακόμα άγνωστοι
εν μέσω λυμένων ή άλυτων
αλλά πάντα
θεωριών
ή όπως λένε οι γερασμένες γωνίες
τόσες ονειροπολήσεις
και σε καμία δεν σε απάντησα
Η απώλεια  της  λατρείας του άγνωστου
συγκλονιστική

Σε νοσταλγώ
έτσι
μεγαλειώδη απόντα

Σκέψου πόσο θα ματαιοπονούσαμε
αν μαζί δακρύζαμε

τώρα γερνάμε ξεχωριστά
αλλά …


Μαρία Ροδοπούλου 

Υποδόριες γυναίκες

Οι υποδόριες γυναίκες
κάτω από εμφύλια σάρκα
παρακαταθήκη ίασης
Kαι ο θάνατος τι είναι;
Παγιδευμένες σε ρευματοπαθή σύρματα
Αργούνε οι Θεοί να ξυπνήσουν
κι όλες οι τιτανικές πτήσεις
κόμπος άλυτος στα μάτια
Άνεργες τυμπανίστριες
Δεν φεύγει το παγωμένο αίμα με μπράτσα κομμένα
Οι Σύλβιες γυναίκες
κάτω από τις ορθοπεδικές μασχάλες
αποταμίευση οργής
και ο θάνατος τι είναι;
Φυλακισμένες σε γύψινες κάμαρες
Καθυστερούν να λιώσουν τα κεριά
και το λάδι ναυαγός στα μεσονύχτια μάτια τους
Εγκαταλελειμμένες βαρκούλες
Δεν φεύγει το παγωμένο αίμα όσο κι αν βουλιάζουν

Οι υποδόριες γυναίκες
κάτω από το κύμα που θεοποίησε την πυξίδα
μια ολόκληρη θάλασσα σε κατάσταση πολιορκίας
με τον θάνατο μόνη απάντηση
στους δεσμοφύλακες του αλατιού


Μαρία Ροδοπούλου


από την ποιητική συλλογή "Είμαι Πολλές"  εκδόσεις Ιδεόγραμμα

Αδιαπέραστη

Είμαι γρανίτης
Αδιαπέραστη
Μόνο τις νύχτες
γίνομαι πόρτα ανοιχτή
για τα τέρατα

να με καμαρώνουν
στην γωνία
χλωμή
κάτω από το φεγγαρόφωτο

Αλλά είμαι φιλόδοξη
Κάποτε θα τους χαρίσω
και τα κλειδιά ενός τυχαίου πρωινού

Μαρία Ροδοπούλου