19 Οκτ 2014

Old Faithful Mary


“Δεν είμαι καλή στην εκφώνηση ασκήσεων. Το ζητούμενο μοιάζει παγωμένος μακρινός πλανήτης  και τα δεδομένα έχουν το χαμόγελο της Τζοκόντα. Προτιμώ να φκιάνω χαρτοπόλεμο με τις υποθέσεις και να προκαλώ λόξυγκα στο αποτέλεσμα. Μην με παρεξηγείς όμως.. Δεν παραπονιέμαι. Εάν έχω μία ικανότητα αυτή είναι να λειτουργώ εναντίον μου ταχύπορες θαυματουργές λιτανείες” είπα στον μαιτρ όταν με ρώτησε αν θα δειπνήσω μόνη μου. Εκείνος χαμογέλασε με κατανόηση

«Και μετά;»

«Μετά είναι λίγο πιο δύσκολο. Κατεβαίνω μόνη μου από το ξύλο και βγάζω ένα – ένα τα αγκάθια από τα μάτια. Αμφισβητώ το τελευταίο αλλά είναι το μοναδικό που με ανταμείβει με την προσμονή. Ξημεροβραδιάζομαι με μια αναποφάσιστη ρουλέτα στα χέρια λέγοντας ιστορίες που ποτέ δεν με αφορούν.
Φταίνε τα δάχτυλα. Έχουν ξεχάσει σε ποια θαλάμη είναι η λύτρωση»

«θα ήθελες να γίνεις ο Ρωμαίος μου;» ρωτάει η μακιγιαρισμένη γριά στο διπλανό τραπέζι

«θα μπορούσα μόνο τις νυκτερινές ώρες γιατί τα πρωινά είμαι η
Mary της απούσης συντρόφου μου. The old faithful white Mary»
«Κι εσύ μην γελάς, είπα στον θεό που είχε ξαπλώσει αμέριμνος στην κοιλιά μου. Ευκολοσυντηρούμενος ένοικος είσαι. Ενώ εγώ επιδίδομαι με επιδεξιότητα στην καταστροφική αυτάρκεια της “υποθεϊκής” μοναξιάς μου, εσύ απολαμβάνεις την υπέρτατη σκλαβιά σου»

“Αre you talking to me?” είπε ειρωνικά με τα τσιρότα να αιμορραγούν επικίνδυνα από τις παλάμες του στον πεινασμένο αφαλό μου. Θυμήσου αύριο να πετάξεις το φουλάρι που σου έδωσα για να προστατεύεις τα όνειρα. Έχει τυλιχτεί γύρω από τον λαιμό τους και σιγά – σιγά με πνίγουν.

Αλλά δεν γελιέμαι . Γνωρίζω πως κάτω από τους επιδέσμους δεν υπάρχουν πια τραύματα του απάντησα λίγο πριν φιλήσω το αλαζονικό στόμα για τελευταία φορά.



13 Οκτ 2014

Άτιτλο


Το χρέος σου απέναντι
στην ανελέητη θέα της θάλασσας
ως αγαπημένος ξένος
έφτασε με το ζόρι στα γόνατα
Η αυτοάμυνα μένει μόνο
την ώρα που πλησιάζει 
το τέλος της μυρωδιάς και της ακοής

μην ξεχάσεις 
κύμα στον καρπό σου να με δέσεις
κι ας έχουν φαγωθεί
απ'την αρμύρα μου
οι υποσχέσεις

Μια άλλη εποχή 
θα έριχνα τις αναμονές στο κανάλι της απόρριψης
και θα σε υποδεχόμουν στο κατώφλι της τρικυμίας

Στενάχωρο το τέλος των εποχών




Μαρία Ροδοπούλου

10 Οκτ 2014

Bad apple


Το μήλο που δάγκωσα,
είπε η ανορεξική Χιονάτη,
ήταν χαλασμένο.
Το ίδιο συνέβη 
και με την αντανάκλασή σου,
απάντησε
η κακιά μα πολύ κακιά μάγισσα

Καμιά τους δεν πήρε χαμπάρι
την κάμερα

Δεν έχει ενδιαφέρον ο κόσμος
είπε ο διάβολος
αν δεν έχει μπαχαρικό στο σάλιο του
Μετά
έστρωσε με δυσαρέσκεια τα φρύδια του
όσο αφόριζε τα καθιερωμένα
και παρακολούθησε
με βαρεμάρα το τέλος

Η μία έφτυνε σκουλήκια 
κι η άλλη κομμάτια από καθρέφτες

κι οι δύο
από παρωχημένο παραμύθι
είπε
και γύρισε
βαριεστημένος
αλλού το βλέμμα του


Θα ξαναγράψω
από την αρχή το σενάριο,

σκέφτηκε
κι έχωσε τα δάχτυλά του
στο βάζο
με την νέα
ανεξίτηλη

αμαρτία

Μαρία Ροδοπούλου

2 Οκτ 2014

Λοβοτομημένος Μαλάκας

Δεν φταίνε οι κυνηγοί
για τις παγίδες που πέφτεις
αλλά τα μαθήματα
που σε μετέτρεψαν σ εύκολη λεία

σαν την ντουλάπα φτιαγμένη από οξιά
που μέσα της κρύβονται τα τέρατα
ολοήμερου εθελοντικού βιασμού

Σκουπίζεις το στόμα
από τα υπολείμματα
της φωτιάς
που πέρασε αλλά δεν σε καταδέχτηκε

και συνεχίζεις απτόητος
να κρέμεσαι στο αγκίστρι
Αμφίβολης συσκευασίας κρέας
αποζητά κατανάλωση
έναντι
πρόσκαιρης ψύξης

σαν τον ασθενή
που υπέφερε από έλλειψη οξυγόνου
και του αφαίρεσαν τον εγκέφαλο

λοβοτομημένος συνείδησης
περιφέρεσαι
στον παράδεισο μαλακίας
άνευ οργασμού λόγω απουσίας
απαγγέλοντας ποιήματα αγάπης

σαν τον νεκρό
που πληρώνει το μνημόσυνό του
κάθε Κυριακή
πλην εορτής Ανάστασης

προσλαμβάνεις
έναντι αδρής αμοιβής ψυχής
υπηκόους
με χέρια φιδιού

και πρόσωπο
φτενής ταπετσαρίας μπουρδέλου


Δεν φταίνε οι ψαράδες
που στα δίχτυα τους πιάνεσαι
αλλά η ψυχή σου
που απέκτησε αντίτιμο





Μαρία Ροδοπούλου


Η εποχή της επώασης πέρασε
και εμείς ακόμα
κλωσάμε δακρυσμένους έρωτες

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive