Και όμως θα μπορούσα να ορκιστώ
στoυ Φεγγαριού το Λόγο,
που τόσο πιστά τήρησα
σε κάθε νυχτερινή συναυλία,
πως δική μου ήταν η φωνή
που μέσα στο στόμα τους
φωτιές γεννούσε.
Μέχρι που μ’άκουσα ηχογραφημένη
στης Αλαζονείας το φτηνό μπορντέλο.
Τότε θυμήθηκα εκείνον τον ποιητή
που νεκρό τον βρήκαν
με όλα του τα πλούτη
στην αριστερή παλάμη καρφωμένα.
Απο τότε σταμάτησα να ομιλώ
και κατασκευάζω ανώνυμα καρφιά.

Μαρία Ρ. (c) 2008

ανήθικη οικοδέσποινα

Οσο και να με καρφώνουν τα λόγια σας
σα μια ανίσχυρη πάνινη κούκλα
εγω πάντα θα επανέρχομαι
και θα στοιχειώνω

τα αξιοπρεπή όνειρά σας

(με το γυμνό μου μέτωπο)

οσο και αν ορύεστε

με δήθεν πύρινες ρομφαίες
και υποδύεστε της Αποκάλυψης τους αγγέλους
εγω πάντα θα ανασταίνομαι
και θα ανοίγω διάπλατα τα παραθύρια
της δικής σας Κόλασης

(με τα νεκρά μου μάτια)

όσο και αν θαρρείτε
πως σταυρώνετε τα δάχτυλα μου
στην άψογα αναίμακτη ηθική σας
εγω πάντα θα εκδίδομαι
και θα εγκαινιάζω τους Οίκους Ανοχής σας

(με το αίμα μου)

Στην δρύινη θύρα
φορώντας το κόκκινο φόρεμα
και το μαύρο μου κραγιόν,
θα σας υποδέχομαι
ως μια τέλεια ανήθικη οικοδέσποινα

Tι λέτε;
Να σβήσω τα φώτα;

(ή φοβάστε;)

Μαρία Ροδοπούλου. (c) 2007

tattoo

Με συγχωρείτε ,
κύριε χειρούργε ,
μπορείτε να με αφαιρέσετε
απο την πλάτη που ως τattoo
η αναίσχυντη νιότη

με σκάλισε με νύχια κόκκινα;
τα φτερά μου , βλέπετε,
βάρυναν απο την αιμοχυσία
πολλών ετών
και βάρος είμαι πια
στους γυρτούς ώμους...
Κύριε, το μυστικό μου θα σας πω
για να με καταλάβετε.
Για πεταλούδα με προόριζε το σώμα

μη τυχόν και κάποια μέρα

μπορέσει να ξεφύγει απο τα κοινά

που ανελέητα το σημάδευαν.
Ομως Κύριε,
όλο αυτό το αίμα
πέτρωσε πάνω στο μικρό κορμί μου
και δεν δύναμαι πλεον να πετάξω...

Μαρία Ρ. (c) 2007