30 Ιαν 2024

A bee's dying dream

 

a dark night rests

         on his brown eyes

the world is dying with regrets

   no roots for them at the skies 

  a rain nobody wants

          is falling on her chest

who would have guess?

        a life for eternity is just a guest

                    no more no less

 

a weeping heart

                 to the falling snow talks

as its shadow

         always alone walks

 

And you are hanging on a song

           even if its words are wrong

sleeping on a fleeting arrow

   but you know there is no tomorrow

an orchid a rose a sparrow’s scream
           a bee’s dying dream

a smoke a tear and a road full of lies
   we only live for a few but painful miles

into a shining fucking world,
                full of fake smiles

 

 

 

Maria Rodopoulou


      


             



25 Ιαν 2024

Longing

 Like crossing a broken bridge
              standing at the world's last ridge
where the snow never fails to fall
             and the crows bowed to your final role

the draw of an unfinished flower
                    like a lonely soul
                             a falling stars shower
       and I a loveless dream
                at nights I woefully howl
                  -    a cat always chase a tasty cream -
You 
segments of a bloody past
            running away - not to fast
always a reminder of an endless lust

a hurried wind is the life
                but we are its deadly knife

yet I can not deny
             that when I look at the sky                

- a dog chases his tail
          alas he never fails -
I long to touch that draw
          while I lay down on summer's straw


Maria Rodopoulou





                 
                  
         
                       

1 Ιαν 2024

Πυρπολημένη Γνώση



Όταν τον είδα μισόγυμνο
προσπαθούσε
να βάλει χαλινάρι  στις φωτιές
κι είχε μια οδοντογλυφίδα
φράγμα ανίσχυρο
ανάμεσα στα όνειρα και στους εφιάλτες

Δεν αντέχω στα πραγμένα την μυρωδιά της στάχτης
Αλλά εσύ μην ανησυχείς για την όσφρηση
Δεν είναι κληρονομική
Συνέχισε με την άνεσή σου να φοράς τ’ανάλατα
Δεν υπάρχει λόγος να βγάλεις το μανταλάκι απ’τον λαιμό
Ποιός είμαι εγώ που θα σε αποφοιτήσει από άοσμη ασθένεια;
είπε ενώ τρόχιζε τα δόντια της φωτιάς


Κατέστρεψα πολλά όμως μόνο ένα μπορώ να διορθώσω.
Είναι λοιπόν περιττό να εμφανίζεσαι τις πολέμιες ώρες
Ίσως η παρουσία σου γενικά είναι ανώφελη
Ίσως μαζί μπορούμε να φτάσουμε επιτέλους το πουθενά
Έχω ακούσει γι αυτό το μέρος
Δεν ονειρεύεσαι
Full stop
Αλλά τελικά όλοι οι τόποι είναι λερναίοι μύθοι
Μόλις κόβεις την γεωγραφία του ενός
γεννιέται ο διπλανός του

Χειρότερος

Κατ’ τ’ άλλα να περνάς που και που το κατώφλι
Ακόμα και οι φωτιές χρειάζονται κάποιον καμικάζι

Σαν τους αβοριγίνες που δανείζουν τα μαύρα ιδρωμένα κορμιά τους
στα πλοκάμια των πυρκαγιών στις αυστραλέζικες στέπες
καθώς οι ρινόκεροι μάταια επιδίδονται σε πυρόσβεση
γαλιάντρας φλόγας

Διδάχτηκα πολλά
Τα ξέχασα όλα
Ένα μοναχά θυμάμαι

Πως να σε καταπίνει η φωτιά
και να ξεπηδάς μες απ’το στομάχι της
ζωντανός

Όταν τον αντάμωσα καβαλούσε τη φωτιά
σ’ένα ερημικό ροντέο

στο βάθος ένας αντάρτης κεραυνός
κελαηδούσε
όσο ο αετός έσπαγε το ράμφος
στη πυρπολημένη γνώση


Μαρία Ροδοπούλου


Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive