Πεπερασμένο

Όπως οι μοναχικές διαβάτριες
αποσβολωμένες κοιτούν
τα εκτροχιασμένα αστεράκια
να χάνονται στο άπειρο
                              ούτε με μια στάλα αίματος
δεν πρόλαβα τον προορισμό τους
                                να δροσίσω
σαν εκείνους τους τρελούς
που απαγγέλουν αγάπη
κάποιες σιωπηλές βραδιές
ακόμα κι οι σκιές τα λόγια τους χάνουν
              νυχτολούλουδα σκαρφάλωναν
                                 τότε
 στα μάτια της
κι υπάρχουν κι αυτοί οι αμετανόητοι καπνιστές
             με την μοναξιά τους να σιγοκαίει
 στις μπαρουτοκαπνισμένες γωνίες
                   σαστισμένΗ
                        ακόμα να σε ξεπεράσω
στις αίθουσες αναμονής του απροσδιόριστου
       παλεύω με τα θεριά της έλλειψης
              το δώρο σου κοιμάται στο προσκεφάλι μου
οι δεσμοφύλακες παλεύουν
          είναι δύσκολη η αποκρυπτογράφηση
                                     αδύνατων επιθυμιών
Και κοίτα να δεις που οι παρομοιώσεις
είναι σαν εμάς
                     ατελείωτες
                        αναλλοίωτες του οριστικού
αλλά πρέπει τώρα να σωπάσω
Το πεπερασμένο απέχει
                          δύο λέξεις μακριά


Πάντως για να ξέρεις
τα βράδια σεργιανίζουν
            technicolor φωτογραφίες
σε ένα λιμάνι
             που ούτε αυτοί ούτε οι σταθερές τους
                                             μπορούν ν' αναγνωρίσουν

                 εκεί  παύω
                              την ματιά τους


Μαρία Ροδοπούλου