Αφορισμός

Δέχομαι σκευωρίες
ηθικών αξιών

Καταργώ ατομική βούληση
Στο όνομα
της ενδεδυμένης κοινωνικής
Καλοσύνης

Δεν Είμαι πια
παρά μια μονάδα του φθίνοντος Όλου

του Φωτεινού Κύκλου
που τρώει πνεύμα και σάρκα
για να παχύνει αδηφάγα ψυχή

Απαρνούμαι ένστικτο επιβίωσης,
Γίνομαι βορά
στα χέρια των ενάρετων

Με μια απορία στο τέλος με αφορίζω

O Θεός ζεί ακόμα;

Αναθεωρώ
διεφθαρμένη εξέλιξη,
αποφεύγω χειραψίες
με ιδρωμένες παλάμες

Επαναστατώ στο Ολόκληρο,
Γίνομαι Εγώ
Απορρίπτω
καθαγιασμένες δεισιδαιμονίες.

Επιχειρώ
ανθρώπινη προσέγγιση ...



Μαρία Ρ.

Στους αρχικούς στίχους
είναι άλλη η αναζήτηση
Φοβόταν η υποφαινόμενη να θέσει
την πραγματική ερωτηση.
Σε μία προσπάθεια ξεπερασμού
των δισταγμών της και μη θέλοντας
απάντηση τελικά θέτει την απορία
που όλο το βράδυ την τυραννούσε..

Ο νοών νοείτω...