22 Ιουλ 2014

Ομάδα Ανθρωπιάς Μηδέν

Εσείς που κρατάτε στα χέρια σας τον κόσμο
όπως θαρρείτε
από τις ρωγμές σας διέφυγε
το χώμα και το ύδωρ
που μαζί με μας σας έπλασαν

Θα έρθει η μέρα που η αλήθεια
θα σας προσπεράσει 
και τότε θα είστε απλώς
ένα κεφάλαιο στο εγχειρίδιο ανθρωπιάς
που θα ιστορεί της ψυχής σας την θηριωδία

Ήδη μυρίζει το σαπισμένο μελάνι
του μύθου σας

Και κάπου κάπου κρατώ
στα χέρια μου
ένα θάνατο μικρό

για να μη λησμονώ
τι θα γίνει σαν ωριμάσει

και έρχονται στιγμές
που γεύομαι αίμα ξένων

για να μην ξεχνώ
ότι στην ίδια ομάδα ανθρωπιάς


κάποτε ανήκαμε

πριν ξεχωρίσουμε
τους Ορίζοντες και το Αίμα
που τους βάφει


Μαρία Ροδοπούλου

17 Ιουλ 2014

Χρονομέτρηση



Τόσα δευτερόλεπτα χαμένα
 στα βλέφαρα που κλείνουν
για να μην βλέπουν
αυτό που ξέρουν
Επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος
άρχισα να χρονομετρώ τις παύσεις
Επί μήνες μετρούσα μόνο
τα λεπτά που βαθιά ανάσαινα
γδερνόταν ο λαιμός από την προσπάθεια
Τόσα τριαντάφυλλα εξάλλου αφήνουν
τ’ αγκάθια τους να κυκλοφορούν
ανεξέλεγκτα στον αέρα
που μας έχει απομείνει
Εν τω μεταξύ έχτισα ένα κατάλευκο φράγμα
με τα ριγμένα στο χώμα πέταλα
αδιαπέραστο από την ματιά τ’ ουρανού
αόρατο στα κίτρινα μάτια της σελήνης
στεγανό από τους λυγμούς
των μεταναστευτικών χρωμάτων
κι έκλεισα εκεί μέσα την γυναίκα
που δεν είχε μάθει συνετά να ζωγραφίζει

Επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος
άρχισα να χρονομετρώ τις παύσεις
με στρογγυλευμένα δάχτυλα
κι ευθυγραμμισμένο στόμα


Μαρία Ροδοπούλου

9 Ιουλ 2014

Επίπλευση




Οι ατάκες ματαιωμένης όρασης
οξειδωμένοι Δον Κιχώτες
στο πλάι μου περπατούν
Τόση γη τριγύρω μου
χωρίς μια ιδέα υπόστεγο  
να με προστατεύσει
Με σαρκάζουν τα ισορροπημένα
το αίνιγμα στρίβει γωνία
μόλις τ ακουμπήσω
Ωρίμασε  ο χορτάτος εαυτός μου
απειλεί τις παροιμίες
Πάνω στην βιασύνη της η πόρτα
σκόνταψε στην μάντρα
θέριεψαν οι αοριστίες
Όσο τα όρνεα δειπνούσανε
τις ακυρώσεις
τα πόδια συνθηκολογούσαν
με την μόνιμη διαμονή
Κι εγώ εξομολογούμαι
 στο άδειο μου τραπέζι
τις μετανιωμένες προφητείες
Οι ατάκες άκυρου φορτίου
παραθεριστές  ήρωες
στο πλάι μου περπατούν

Τόση στεριά τριγύρω μου
Ούτε μια λίμνη - έστω μικρή
ν ακουμπήσω την αλήθεια
να δω αν επιπλέει
ακόμη κι αν τα τέκνα της
έχουνε ουρές στην γλώσσα




Μαρία Ροδοπούλου
"Είμαι Πολλές" εκδ.Ιδεόγραμμα

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive