Εμείς κι η Πανδώρα - Εμείς κι η Μαρία

Γυμνή κάτω από το σεληνόφως
η ψευδαίσθηση
μια Ορτανσία καταμεσής
θαλάσσιας διαδρομής
ικάρια πτήση ονείρων
αναζητά απεγνωσμένα
σκιασμένο διάδρομο προσγείωσης
Τι σκληρός που είσαι Ήλιε!
Σκύβω ευλαβικά την κάρα
εμπρός στην υπέροχη σήψη
των ουρανών σου
Διάσπαρτος περπατώ
στο κτήμα των ελαιών σου
εμείς κι η Πανδώρα
εμείς κι η Μαρία

νέοι και παλιοί θαμώνες στους ναούς της αυταπάτης
Θα πλύνουμε τα πόδια σου αν ξεπλύνεις το στόμα από τις βλασφημίες των αποστάσεων και μας αφήσεις να σου ψελλίσουμε τις σύντομες απορίες
Ποιος είναι ο σαλπιστής του οίκτου σου;
Δεν είναι κακό να κουβαλάς τον θάνατο ούτε και αν σε αυτόν πιστεύεις εμείς εδώ όμως ούτε πουλάμε ούτε αγοράζουμε
Έχουμε κληρονομικά δικαιώματα
φυτεμένα στα σπλάχνα μας
Τα δάση μας  είναι οι στρατευμένοι δόκιμοι κατά του μίσους τους αλλά οι ομοβροντίες της αγάπης αδύναμη ασπίδα
στο ουρλιαχτό της δυναστείας των βρικολάκων

Δεν έχει μείνει τοίχος ανέγγιχτος από την ρηχότητα της διχαλωτής γλώσσας
Και εσύ, αναμάρτητος της ομιλίας, συνένοχος της ακοής
Εσύ και οι πεσόντες ήλιοι καταργημένης προστασίας
Δεν έχουμε ανάγκη εμείς
που περπατάμε στον λάκκο του Δανιήλ
από μάρτυρες
Μας αρκούν τα λιοντάρια
και οι βολεμένοι στην κυψέλη της σφήκας
που μιλά την γλώσσα των νεκρών ζωντανών
Υπάρχουν και έχιδνες που είναι πια εκτός ελέγχου λάκκου



Μαρία Ροδοπούλου