28 Απρ 2024

Phantom Companion

 

She is like the rounded yellow moon
beckoning to the shadows too soon
a dark angel upon her roof

oh! A Phantom companion takes her hand
he doesn’t walk in this land
a night fiend on the lake stands

The howling of a lonely wolf
with her blood he paints a rune
into his darkened soul she swoon

a delicate and oh how fragile swan
on the embrace of a pale man
they flew together far away from the sun

for them there will never be a dawn

but beware my fellow men
‘cause the night will surely come


Maria Rodopoulou



  ΥΓ.

Θέλει να περπατήσει μαζί του
στις άκριες της ξεχασμένης λίμνης
και να μετρήσει όλα εκείνα
τα αστέρια
που της αρνήθηκαν τη θέα
Θα σκαρφαλώσει μαζί του
στον πιο ψηλό πύργο
και το γέλιο της θα κάνει
ακόμα και την πιο ξεδιάντροπη πέτρα
να κρυφτεί

Ποιος ο λόγος να σκέφτομαι
τον κόσμο και τον προορισμό του
όταν μπορώ ν' ανεβώ σε κείνη την κορφή
και να πιω ένα κρασί φτιαγμένο
από τις μεθυστικές ρώγες μιας μαγιάτικης νύχτας;

Χιλιάδες μίλια διάβηκε
μόνο και μόνο για ν' αποδεχτεί
την ανεπανάληπτη μυρωδιά των ασφόδελων
το ανεπαίσθητο άγγιγμα
που χάραξε τις γραμμές στις παλάμες της

το ένα είναι τα πάντα
και το όλον είναι ένα

Η ζωή ...

και ποτέ δε θα σκεφτώ
όλες τις απώλειες
όταν βλέπω διάττοντες αστέρες














 

6 Απρ 2024

The chosen road

 

“The road to abolition
    mind you – by everyone’s admission
is sometimes short while other times long

But you are always
                                              into your heart
              carrying a thorn

A candle a prayer and a lovely song

       Here it is ! Something is wrong
A wizard a witch and a alluring bitch
        alone in a enchanting beach
                sorry, love,
                    I’ am beyond your reach
even by half ”
she said eyeing the lonely handsome rogue
       who sat by the tamed fire
               but then she screamed “Behold a liar”
outside the tavern there was a heavy fog

Silence fall upon them all
            but some of the withering men
                 wanted more

They puffed and huffed
and smoke

        As they coveted the riveting vixen’s looks

black long hair like the Hades river that never ends
and eyes like a wounded fawn that never mends
“this is a fairy tale that is going to end bad”
said the man pulling his hair until he was bald
“the scorched earth the dying moon
and this witch’s
                hateful scorn
 a grieving dawn
          across the floor a dying worm “
she said before the snakes devoured her soul

a dragon a lion and a sword
the silent wolf left without a word
he understood the error of her prediction
the only road to be taken
was  the one to perdition
and was his to walk it alone

reality begun ruthlessly to unfold


Maria Rodopoulou

Ο δρόμος της κατάργησης
           δεν είναι παρά ο δρόμος προς την απώλεια
τι νόμιζες δηλαδή;
   ότι η πραγματικότητα θα σε άφηνε ανέγγιχτη
             όταν άρχισε να ξεδιπλώνει το μελαγχολικό της μεγαλείο
και μπορεί να είναι ένας μακρύς ή σύντομος περίπατος
αλλά το αποτέλεσμα ίδιο
                μια μάγισσα που καίγεται
                              προσάναμμα οι λέξεις της
καλώς ήλθες αδερφή στον ποταμό του Άδη
         τα μάτια σου ακόμα θυμίζουν λαβωμένο ελαφάκι
αλλά οι μαραμένοι άνθρωποι δεν δίνουν δεκάρα
                           για τις απώλειες σου
κανείς δεν αγαπάει όσους με το θρήνο φθίνουν...




 
                
                 

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive