9 Μαΐ 2018

9η Ημέρα Κατολίσθησης



Οι μέρες τρέφονται
πια
από τις μύγες
και τα ευχολόγια
λιώνουν
όπως οι ζωντανοί νεκροί
που ζητιανεύουν αίμα
στα σπασμένα κηροπήγια
των αγίων τίποτα






Δύσκολο να περνάς
παρελθοντικές πύλες
με άδειες τις κόγχες των ματιών
Κι ο θάνατος
δεν περιμένει της νυχτιάς
τον λιπαρό μίσχο
για ν’ ανθίσει
Αναβάλλομαι συνεχώς
στα άδειους δρόμους
στα σαπισμένα πεζοδρόμια
στις σπασμωδικές κινήσεις
              τεράτων έξω απ’ το κατώφλι μου
Κάποτε θα βολευτώ
θα ησυχάσω
             στην νεκρική ακαμψία
με τους φίλους
          τους ανήσυχους νεκρούς
καρφωμένη σε ιουδαϊκό ιερατείο
θα καμώνομαι την Μεσσία
αλλά στα πόδια
θα φορώ
αχίλλεια τραύματα

Το σώμα μου
κατ’ ανάγκην
εκκλησία

ιδού ξεμπροστιάζομαι
σάρκα μπροστά στους πεινασμένους

χαράματα κι ακόμα να κουραστούν
οι φύλακες της φρίκης

η οργή μου όμως
αυτή η υπέροχη οργή μου
δαίμονας ενάντια
στην θεοποίηση του μηδενός

Αύριο θα ξενυχτήσω τους θεούς
σήμερα
οι άνθρωποι δικαιούνται
ένα ψίχουλο αγρυπνίας



Μαρία Ροδοπούλου




 








3 Μαΐ 2018

A god a snake a ladybug

Λατρεύει την πανσέληνο
                 που καθρεφτίζεται
                    πάνω στο οικόσιτο φίδι του χεριού της


σκέφτεται

«πως θα εξοργίσω τον κόσμο
ή τουλάχιστον να τον αγνοήσω
όπως αδιαφορώ για την παγοδρόμο αράχνη
πάνω στον γυμνό γλόμπο
ή να τον κάνω να με αποφεύγει
λέγοντας του μαλλιαρές ιστορίες
για φαλακρούς πεθαμένους
ή να εφεύρω μύριες δικαιολογίες
για να πάψω να τον δικαιολογώ
ή να περιμένω ένα θαύμα ,

έχω ακούσει
ότι συμβαίνουν έναντι κάποιας πληρωμής

ή να μάθω επιτέλους να προσεύχομαι σωστά
ή , ακόμα καλύτερα, να γίνω πόρνη
και μετά να με ανακηρύξουνε αγία

ξέρω ότι στο τέλος
θα απολύσω νου
- τραλαλά  ~ τραλαλά-
για να προσλάβω τρέλα

θα την φορέσω φουλάρι στο λαιμό
και σε θανάσιμο ταγκό με την αράχνη
θα τραγουδώ σιγανά

«στην γωνία σας εσείς ,
στον κύκλο μου εγώ
γύρω-γύρω όλοι,
στη μέση ο Θεός

ποιος από όλους μας είναι ο τρελός νεκρός;»

Τις νύχτες με φαγωμένο το φεγγάρι
              ελεύθερη αφήνει την
ladybug
χαίρεται όταν την βλέπει
         να καταβροχθίζει λιμασμένη
την οχιά
τυλιγμένη στο χέρι φιλάρεσκου θεού




Μαρία Ροδοπούλου

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive