Uncensored Diary
Η Αρχή
Οκτώβριος
1990 μ.Χ
Δεν ξέρω γιατί μου αρέσουν αυτά τα δύο γράμματα χωρισμένα με μια τελεία.
Ίσως επειδή δεν πίστευα ποτέ στα θαύματα και σε όσους κήρυτταν την ύπαρξη τους.
Όπως ξέρεις, αγαπημένο μου ημερολόγιο, είμαι απ’ αυτούς που αρνούνται κάθε τι
που δεν έχει σχέση με το χειροπιαστό. Είμαι η ζωντανή απόδειξη της ανυπαρξίας
θαυμάτων, η χειροπιαστή απόδειξη πως ό, τι είμαι, κι ό,τι θα είμαι στο τέλος
είναι η ίδια μου η ύπαρξη.
Καλώς ήρθατε στις Μαγδα «ληνές λέξεις» μου. Μην οδηγείτε δεμένοι
με ζώνη ασφαλείας. Θα χάσετε τα καλύτερα σημεία του ταξιδιού.
Σήμερα
κλείνω 20 έτη ή αιώνες ή καλύτερα χιλιετίες ….who gives a fuck?
Πάντα πίστευα ότι ο άνθρωπος αποκτάει συνείδηση κατά την διάρκεια της σύλληψης.
Φανταζόμουν την ανυπαρξία ως ένα άδειο από ψυχές σύμπαν, ένα τραίνο που κάνει
ατελείωτους γύρους στο σκοτάδι, κυνηγώντας το άπιαστο. Μέχρι το εκπληκτικό
γεγονός του φωτός. Μια λάμψη, μια αστραπή και το αχανές σκοτάδι που δεν έχει
ούτε καν μία σκιά σαν επιβεβαίωση ύπαρξης, με μια μικρή αγωνιώδη κραυγή,
υπέκυπτε στο μεγαλείο της πρώτης ανάσας. Η ζωή, ένα θαύμα ασύλληπτο, ανεξήγητο
ακόμα και από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους, επιστήμονες ή απλά κυνικούς.
Η γέννηση είναι σαν να σπας μυριάδες γυάλινους τοίχους, σαν να κατακτάς όλα τα
μυστήρια του κόσμου. Σαν να νικάς τον αόρατο αλλά υπαρκτό θάνατο. Παρόλα αυτά,
με την πρώτη ανάσα, με την πρώτη συνειδητότητα ύπαρξης έρχεται και η αναμφισβήτητη
γνώση του τέλους. Ό, τι υπάρχει, οδηγείται στο ανύπαρκτο από την πρώτη στιγμή.
Αλλά ποτέ δεν ήμουν του «φιλοσοφείν», δεν με συνέφερε.
Και για να είμαι ειλικρινής,
είμαι κάτι παραπάνω από έτοιμη να πάω κόντρα στο πνεύμα όλων των αιώνων.
Να με συγχωρείτε, αγαπημένοι μου ανθρωπιστές, θεολόγοι, φιλόσοφοι και της λοιπής
συνομοταξίας άτομα, αλλά θα σας απορρίψω. Εις τον κάδο απορριμμάτων.
Είναι χρέος μου ν’ αντεπιτεθώ στο πνεύμα σας. Είναι μουχλιασμένο, παλιομοδίτικο
και μου πέφτει στενό στα δάχτυλα. Ξέρω και με λυπεί το γεγονός ότι θα πρέπει
κάποια στιγμή ν’ αναγνωρίσω και ν’ αποδεχτώ την λέξη σας. «Μοίρα».
Μέχρι τότε, θα διασκεδάσω με την ύλη, θα
δημιουργήσω απ' αυτήν.
Ή, ανάλογα με τα κέφια μου, θα
καταστρέφω.
burning down the house
το τραγούδι μου για τα 20α μου γενέθλια…
Μαρία Ροδοπούλου
