Κάποτε
θα ήθελα να χορέψουμε μαζί
με κόκκινες σαν αίμα φορεσιές
στην πιο ψηλή του κόσμου στέγη
κρατώντας στις χούφτες διάττοντες αστέρες
κι ας πληγωθεί η νύχτα
να πίνουμε κρασί από λωτό
καθώς θα διασχίζουμε τη γέφυρα της λήθης
αφήνοντας πίσω όλες τις απώλειες
που μας αφανίζουν
Μαρία Ροδοπούλου
dedicated to your liquid dreams
Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.
Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων
