ηδονής απόγνωση

Εμείς οι δυο έχουμε

ξανασυναντηθεί,

είμαι σίγουρη πως

στη προηγούμενη ζωή μου

εσύ ήσουν που κλείδωνες

το αίμα μου

στα μάτια σου.

*

Αν μπορούσα θα έβγαζα τα μάτια μου
και θα τα κάρφωνα στις παλάμες ,
θ’άφηνα τα χέρια να κοιτούν την άβυσσο
και να γίνονται στάχτη στη φωτιά της.

Μετά αόμματη θα ψηλάφιζα
τις σκιές του κορμιού σου ,
με το στόμα μόνο θα σε κοιτούσα,

με τα δόντια θα σημάδευα

όλες τις μυστικές διαδρομές.

Και κάθε βραδυ ένα τρόμο θ’άφηνα
πάνω στις υγρές βλεφαρίδες
έτσι θα ήμουν ο μοναδικός σου εφιάλτης
και συ η ματιά μου
στην απόγνωση της ηδονής...



Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007

o μόνος νεκρός

Εχθές μάτωσα κάτω
από το μισοφέγγαρο,
μάτια χυμένα στην
λάβα ενός ουρανού
που κάποτε σαλπάριζε

εχθές με τρεις συλλαβές
διέπραξα τον πρώτο φόνο ,
και μετά γέμισα με άμμο
τις πληγές μου

η καρδιά που χτυπούσε
καυτή στις χούφτες μου
ξέπλυνε τις αρτηρίες της
με ένα γλυφό νερό

ο μόνος νεκρός
παρασύρθηκε από
το πρώτο κύμα της αυγής ,
ακόμα ναυαγός είμαι...

- σημείωση -

στους ναυαγοσώστες

δίνω άδεια επ'αορίστου..

Μαρία Ροδοπούλου (c) 2007