One last cup

The aged fragrance of the withered roses
the night comes swiftly and quietly
the crescent moon is still and indifferent
a yellow paper with fainted letters
and a dying photo beside the bed
the mirror cracks from one last tear
a porcelain cup is still full with fresh wine
but the lips are sealed forever

The red dress is hanging all alone in the deserted wardrobe


Maria Rodopoulou

Άθλιο Εκκρεμές

Ήταν εκείνο το σκιάχτρο
που διέσχιζε το χωράφι
με ένα κόκκινο δρεπάνι
και ένα κοράκι που σκίαζε το μέτωπό του.
Τσιμπολογούσε τα πράσινα μάτια
και γουργούριζε σα χορτασμένη γάτα
«μα ξέρετε, είπε θλιμμένος, δεν είμαι σκιάχτρο
από τότε που πέθανα σκέφτηκα

αντί να τρώνε τα βρέφη που σπέρνω

να τους δίνω τη σιτεμένη σάρκα μου.
Για να μη ξυπνάνε οι φωνές, κυρία"

ψιθύρισε τρομαγμένος
«πρέπει να μολογήσω ότι κι εγώ
στο γραμματοκιβώτιο
βρίσκω όλο προσφορές για τη θέση σου»
απάντησα σκεφτική
και χάιδεψα αφηρημένη τα μαύρα φτερά του.
Όμως είναι που ‘σπασε η αξίνα μου

και δε μπορώ να φυτεύω έμβρυα

και, αλήθεια, δεν ψέγω το παρελθόν

που παρόλο που μου φέρθηκε
με στοργή όταν κρεμάστηκα ,
παραπονιέμαι γιατί ακόμα

σε κείνο το άπληστο δέντρο

αιωρούμαι σαν άθλιο εκκρεμές
Τόσα χρόνια το ποτίζω
μα το αναθεματισμένο

συνέχεια ανθίζει νεκρούς.»
"Εκείνο το βιβλίο φταίει, κυρία
αυτό που ξεχάσατε να υπογράψετε

Κι εγώ που με βλέπετε και κάνω τον κηπουρό

είναι γιατί μου είχε τελειώσει το μελάνι.

Είχα γράψει ένα μεγάλο γράμμα στο Θεό

μα αυτός μου έστειλε δώρο
ένα παλιό παλτό κι αυτό το κόκκινο δρεπάνι.
Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έφυγα βιαστικός
πάνω σε μια καρέκλα."


Μαρία Ροδοπούλου

Σουρεαλιστικός εφιάλτης από το "Βιβλίο των Νεκρών - Ο Όγδοος Ορίζοντας"

Journey

 

First take a good look into the world
and then search inside you
everything you seek is there
The world is you and you are the world
Reach the peak of a high mountain
Investigate what is beneath
observe what is above
cherish the place around you
Cold eyes but veins full of warm blood
Nature is the eyes of the gods
                do you belong?

But to open your spirit and soul
you have to find the divine Ego
abandon all things considered worldly
Censor only yourself
only then you will understand the pain
of all living beings
Awareness is just a step to reaching You
mind the myriad veils across the minimum distance

nothing can be revealed without
a thousand miles journey
accompanied by sorrow grief tears
and loss

But as the dust finally simmers down
you can enjoy the seductive moon,
Wanderer

 

                                                    do you want to ascend?
                                                       you have to descend first
Along the way don't forget
to smell the fragrance of the invisible presence
and try the salty taste of life

 

Maria Rodopoulou