Άγονης Γης Εργάτες

Δεν θα έδινα ούτε ένα ξεροκόμματο γης
σ αυτούς
που ποτέ δεν έπιασαν στα χέρια τους
την αξίνα και το φτυάρι
χωρίς ένα καρπό για γόνιμη σπορά
ούτε απέκτησαν τα ρωμαλέα μπράτσα
για να κρατήσουν το χώμα τους αγνό
από πατημασιές βαρβάρων

Δεν θα ‘δινα μήτε ψίχουλο ουρανό
σ εκείνους
που δεν αγάπησαν
ούτε και προστάτευσαν
το ίδιο τους το χώμα

Δεν θα έδινα μήτε μιας δροσιάς σταγόνα
σε άγονης γης εργάτες



Μαρία Ροδοπούλου

Υπερβολές

θέλω να σκοτώσω τον ουρανό
να σφαλίσω όλα τα παράθυρα
που με την υπερβολή στις αξύριστες μασχάλες
διευκολύνουν τις γραμματοσειρές
Οι κλέφτες !

Να ξεπλύνω τα βρώμικα χέρια τους
με το  χυμένο μελάνι από το στόμα των αγγέλων
με το υποταγμένο γέλιο των παιδιών
Να μην είμαι μια πιθανότητα κίνησης
στατιστική βεβαιότητα απώλειας
στις τρομακτικές τους αριθμομηχανές
Να ρίξω νερό στα μηχανοκίνητα μάτια τους
και να σπάσω τα πεζοδρόμια
που περπατούν αγκαζέ με τον θάνατο

Αρθρογραφώ στην επέκταση
διανύοντας το ένα νέφος μετά το άλλο
στην ουσία
προκαλώ την αφάνεια
στερώντας από τα διψασμένα ορτύκια
το δικαίωμα της χαμηλής διέλευσης
Πως να κρύψεις τις σφαίρες
σε ένα τόσο μικρό σώμα ;

Ο προφήτης γεννήθηκε τότε
- ανάγκας πείθονται οι θεϊκές μήτρες
κατέβασε τα χέρια του στην ρημαγμένη γη
και όλοι μαζί αποφασίσαμε
να κρύψουμε το ελάχιστο κορμί
στην κάνη τους
που βρωμοκοπάει απληστία

Μισόγυμνες σκιές συλλέγουν βρώση
σε σχισμένες κάλτσες
γιατί τα δοχεία που δόθηκαν
παρατάχθηκαν στα ακραία έδρανα
Οι θεοκράτορες κατηχούν
οι άπιστοι κατοικούν
και εμείς
εμείς φυτεύουμε σπόρους στην τσιμεντενια αυλή

Ερμηνεύσαμε λάθος την κίνηση του προφήτη
Εκείνος μας έδειχνε τον δρόμο
αλλά εμείς βλέπαμε μόνο
τους λιγοστούς αδειανούς τάφους
Κανείς μας δεν ήθελε να κάνει το πρώτο βήμα στο κενό
Τελικά δεν είμαστε τίποτα άλλο
παρά μια υγρή επιθυμία
στα μεριά κάποιου άπιστου θεού
Κάποτε γινόμαστε το δόρυ
ξένων αναγκών
και κάποτε η τροφή
στις αρένες των πολέμων τους

Σε κενά μνήματα καρφώνουμε λάβαρα
διαπομπεύοντας από συνήθεια τους νεκρούς
στριμωγμένοι σε φυγή
Με τρένα που κουβαλούν καυσόξυλα και τσιμέντο
εδώ αφήνουμε τα γραμμένα τραγούδια
τις καλές σόλες
τα φονικά ράμματα
Αδιάφοροι
δύσπιστοι
αλλά τόσο αθώοι
σαν την σφαίρα που έπεσε από τις λιωμένες κάνες των συνεργατών

Προπαγανδιστές προσευχών
κρυφοί φονιάδες των παιδιών
και πρόκα στον αστράγαλο
του αθάνατου ανθρώπου
Υποχρεώνομαι σε ασημένια όνειρα
κάτω από τσίγκινες παλάμες
αναποδογυρισμένα μάτια
και χρεωμένα φτερά

ενώ το μόνο που ζήτησα ποτέ
είναι η πραγματικότητα που δικαιούμαι




Ματθαίος Ματθαιάδης – Μαρία Ροδοπούλου



Υ.Γ  του άφυλου Προφήτη

Είμαι επαγγελματίας στην διάψευση
και κάτω από τα πέλματα κρύβω τις οχιές
Η κωφάλαλη φούστα μου
τους ξεγελά
όσο στρώνω επιμελώς τον πάγο
γύρω από τα μάτια τους

Δεν φοβάμαι τους θεούς
ούτε κλαίω για τις χαμένες ικεσίες
Μόνο να! Τις νύχτες κάπου - κάπου
με ενοχλεί το αριστερό μου στήθος
Εκεί που κάποτε ένας δαίμονας
κούρνιασε βυζαίνοντας αίμα και αγάπη