Μπαίνοντας στον 9ο χρόνο το blog και εγώ προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους που
είναι πιστοί αναγνώστες της ποίησης που γράφεται μεν από τα δάκτυλά μου αλλά
προέρχεται από όλους εμάς. Πρόσφατα μια φίλη που διάβασε το τελευταίο μου
βιβλίο "Μοναχικοί Πρωτόπλαστοι" μου είπε ότι την άγγιξε βαθιά γιατί
είδε την ίδια μες στις σελίδες του βιβλίου. Για μένα αυτή είναι η επιτυχία ενός λογοτέχνη. Ν'
αγγίξει με την ψυχή του την ψυχή του αναγνώστη.
Πολλές φορές έχω ακούσει κόσμο
να παραπονιέται ότι γενικά δεν κατανοεί την ποίηση, όχι μόνο την δική μου αλλά
κι άλλων. Μα η ποίηση δεν απευθύνεται στην λογική και στην κατανόηση τους
απαντώ. Μιλάει στο συναίσθημα, σε προκαλεί και σε προσκαλεί να νιώσεις ξανά. Σίγουρα
έχω ακούσει πολλά για την 'ακατανόητη'
πολλές φορές ποίησή μου αλλά αυτό έχει συμβεί από ανθρώπους
που δεν έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους. Δεν
γράφω με σκοπό να ωραιοποιήσω καταστάσεις ή να γίνω αρεστή. Κι είναι η πρώτη
φορά που απευθύνομαι σε σας χωρίς ποιητικό λόγο διότι κάποτε έρχεται η στιγμή
που πρέπει να μιλάς και με τον πεζό λόγο για να εξηγήσεις αυτό που δεν είναι
δυνατόν να δουν οι αναγνώστες. Την πραγματική Μαρία Ροδοπούλου.
Η Μαρία Ροδοπούλου είναι μια γυναίκα που διαβαίνει το κατώφλι των 50 ετών της και δεν είναι νεαρά όπως αρκετοί ίσως νομίζουν. Είναι άνθρωπος που αγαπάει παθιασμένα και, δυστυχώς για την ίδια, εξακολουθεί ν'αντικρίζει τον κόσμο μ' εμπιστοσύνη βάζοντας στην άκρη όλες τις μικρές και μεγάλες προδοσίες. Η Μαρία είναι άνθρωπος που Δεν πιστεύει σε δοξασίες ούτε σε καθιερωμένες θρησκείες και θεούς. Οι περισσότερες σκοπεύουν στην χειραγώγησή μας. Δεν πιστεύει στην εξουσία ούτε στους ανθρωπίσκους που την αντιπροσωπεύουν. Δεν πιστεύει στην πολιτική κι αρνείται κάθε είδους κόμμα θεωρώντας τους μαριονέτες ενός συστήματος που στοχεύει στην διαίρεση της ανθρωπότητας. Πιστεύει στον Άνθρωπο και στις αχρησιμοποίητες μεγάλες δυνατότητές του. Πιστεύει στην καλοσύνη και όσο εύκολα κλαίει τόσο εύκολα γελάει.. Την θλίβουν πολλά και λίγα την χαροποιούν. Όμως πιστεύει στο πνεύμα, στο θάρρος και σ'αυτήν την ανεξερεύνητη, σκοτεινή ακόμα πλευρά του ανθρώπου που είναι γεμάτη αγάπη και ανιδιοτέλεια. Θα έλεγα την λέξη φως αλλά κατά την γνώμη μου έχει πολυαναφερθεί κι εντός κι εκτός ποιητικού λόγου. Εξάλλου ο καθένας μας έχει την δική του άποψη τελικά τι σημαίνει φως.
Μισεί την υποκρισία και την καταλαβαίνει. Ειδικά όταν διαβάζει ποίηση ξέρει αν είναι γνήσια ή ποίηση που γράφεται για να ‘αρέσει’. Οι ωραίες λέξεις κι ο καλλωπισμός γενικά ανήκουν, κατά την γνώμη της, στα φυτά. Εξοργίζεται εύκολα αλλά το ίδιο εύκολα ξεθυμαίνει. Λατρεύει τα δύο παιδιά της και θα έδινε την ζωή της γι'αυτά. Της αρέσει το διάβασμα κι η μετάφραση αγγλόφωνης ποίησης αλλά επίσης συμμετέχει, με ψευδώνυμο, και σε μια κοινότητα Ελλήνων υποτιτλιστών για σειρές και ταινίες του διαδικτύου.
Κάνει πολλά λάθη κι όταν επιχειρεί ξανά, κάνει νέα. Της αρέσει η καλή παρέα, το καλό φαγητό κι οπωσδήποτε το καλό κρασί. Σάρκα, αίμα, οστά, ψυχή και πνεύμα.
Όπως όλοι μας. Τελικά η ποιήτρια δεν είναι άλλη παρά αυτή που πραγματικά διαβάζετε στην ποίησή της.
Σας ευχαριστώ που είστε κοντά μου τόσα χρόνια. Σας εύχομαι, από καρδιάς, μια Καλή Χρονιά σε σας και τους αγαπημένους σας.
Φιλικά
Μαρία Ροδοπούλου
