2η μέρα κατολίσθησης

Με άδειο γεμιστήρα
παρέδωσε η μοίρα
τ’ όνειρο

Σαστισμένη
άνοιξε τα χέρια διάπλατα
σφηκοφωλιά το μελίσσι
καινούργια φορεσιά ο κόσμος
μαζί της έφερε δώρο
παγωνιά
όλα λιώνουν
σ’ έναν της φρίκης οργασμό
ψηλή 
ευθυτενής
με εξημερωμένη πείνα
κι έρωτες τακτοποιημένους

~ κοιμήθηκαν τα παιδιά
ας πλαγιάσει κι ο πόνος ~

κι ο θάνατος
απόμακρος
κολλημένος στα γερασμένα στήθη
του μέλλοντος

Ρουφάει μέλλον για να σκοτώσει το παρόν

γυναίκα σε τιμή ευκαιρίας
στο παζάρι της ευδαιμονίας

έτοιμη για θερισμό
ανίδεη του πόνου
όπως ένα αδέσποτο σκυλί
τριγυρνά κάτω από την βροχή
με την ανάγκη
στα ματωμένα πέλματα

και ξάφνου
άοπλο σέρνεται
μουσκεμένος αμνός
πάνω στα έρημα στήθη

έχει μείνει μισό μπουκάλι λήθη
στο χαλασμένο από χθες ψυγείο

μονορούφι  θα κατεβάσει
τις μνήμες
κι ας ξέρει ότι σακάτισσα
θα ξυπνήσει στον τρόμο

Εξάλλου η φρίκη
λατρεύει τους ταπεινούς


Υπομονή
κοντεύουμε στην πίκρα

Μαρία Ροδοπούλου