Ίσως μηχανικός ντράμερ
ή μονοθέσιο εκτελεστικό απόσπασμα
κάπου ανάμεσα στο μηδέν και στο ένα
στίβω μάνγκο πορτοκάλι και λεμόνι
στων λέξεων το κώνειο
άσπρο πάτο στην ειρωνεία της σιωπής
Κλείνεις μάτια
στα σωθικά ο θρήνος περιστεριών
ποταμού αναφιλητό
μόνο του αμάρτημα
διάβηκε ολόκληρη την μοίρα
ρίχνω ξεθωριασμένα ζάρια
στην τσόχα περαστικής αράχνης
βγάζοντας φλας στα νεκρά φτερά μου
ίπταμαι στη μοχθηρία της νύχτας
Ανοίγεις μάτια
σε πλαστικό λώρο παγιδευμένο
αδύναμο ψάρι σπαρταρά στην ιδρωμένη ξέρα
μια σταγόνα σάλιο στα στραβωμένα βράγχια
όλες οι απόχες που αγάπησε
φόνισσες
κάποιες καταπίνουνε τους γόνους
σφάζοντας μια ανέμελη Νεφέλη
λίγο πριν ο αφελής ερωμένος
τάξει τη σάρκα στη σχάρα της βολικής αθανασίας
τους
κι άλλες
όπως εγώ
στέκονται σε φάρο σβηστό
απολαμβάνοντας ναυάγια ολόφωτα στο βυθό
κεντώντας νύχτες
στο σάβανό του το λευκό
ή ίσως
νικήτρια η πέμπτη εποχή
που αποθηκεύει αυτόματα την μνήμη
σε φτηνό χαρτί εκτυπωμένης ευθείας γραμμής
Μαρία Ροδοπούλου
