Ούτως ή άλλως θα έμενα έξω από την πόρτα τους
ακάλεστη
ανεπιθύμητη σαν την μισότυφλη μοίρα
που χαϊδεύεται στα πόδια μου
Με ένα βουλιαγμένο τύμπανο
και μια τσακισμένη άρπα
θα κατηγορούσα μόνο την απουσία του ανέμου
από τις προθέσεις μου
Βέβαια ποτέ δεν θα φορούσα στο κεφάλι
μαντήλα με ξένο αίμα νοτισμένη
ίσα-ίσα για να δω να γονατίζουν
μαρμάρινα σκαλιά
εμπρός στο χειρουργημένο πάσο
Η ευλυγισία δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο μου
Και τις μόνες φορές που έτρεξα πολύ
ήταν όταν κυνηγούσα τον διάβολο
μάταια βέβαια γιατί κι αυτός κι ο αντίπαλός του
δειλών κυοφορήματα αποδείχτηκαν
Γι αυτό είπα άντε στο διάολο λοιπόν
εσείς και τα βαλσαμωμένα σας παραμύθια
Αν ήθελα αλώβητους αγκώνες
να τρομάξω
απλά θα ούρλιαζα μαύρο
έτσι για να δείξω ότι ποτέ
δεν προσβλήθηκα από χρεωστική λαγνεία
μήτε φοβήθηκα το πραγματικό χρώμα του θανάτου
Σαν επιστέγασμα
θα χοροπηδούσα
πάνω στους ξεχαρβαλωμένους καναπέδες
Το επαναλαμβανόμενο βογκητό
των σκουριασμένων σομιέδων
θα το καρφίτσωνα
μπιλιέτο
στο χαλασμένο μάτι της εξόριστης μοίρας
Κι ας πονούσε μετά το σώμα
από την βίαιη ελεημοσύνη
στα ξεπλυμένα γέρικα φουαγιέ
Επώδυνα ανιαρή η φιλανθρωπία
Θα το έκαμα
εάν δεν έβρισκα αφόρητα περιττό έξοδο
την κραυγή
στα κωφάλαλα σαλόνια των δανδήδων της όρασης
Σκέφτομαι να κάνω κάτι έξαλλο
Θα δωρίσω ένα μονόκλ στην ζητιάνα μοίρα
να με βοηθήσει στην αφ' υψηλού ακοή
των νεκρών χωμάτων
Τουλάχιστον μέχρις ότου
γκρεμιστώ στην αγκαλιά τους
κι ανταμώσω θεό και διάβολο
στην οικονομική συσκευασία
δύο ψεμάτων σε μια αλήθεια
Μετά θα καθόμαστε και οι τρεις μαζί
πίνοντας ευχέλαια
μπεκρουλιάζοντας με τον θάνατο
λέγοντας σαχλά αστεία
για όλους εκείνους με τα τρύπια τύμπανα
και βάζοντας τρικλοποδιά
στους έχοντες υπερμετρωπία
Τυφλοί και κουφοί θα έχουμε επιτέλους
θεραπεύσει το ανάπηρο πεπρωμένο
Μαρία Ροδοπούλου
Υ.Γ
αφιερωμένο στην μισότυφλη γάτα μου
