Κάπου πρέπει να μπαίνει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην
τρομοκρατία, την τρομολαγνεία, την αναρχία και την έννοια της δημοκρατίας. 
Τα τελευταία δύο δεν έχουν υπάρξει ποτέ παρά μόνο ως
θεωρίες και ως ‘δούρειοι ίπποι’ κατάκτησης κοινωνιών με απώτερο σκοπό την
μετατροπή τους σε μάζα ή σε – μιας και είναι της μοδός – ‘γενόσημη’ κοινωνία.
Ίσως ότι έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια είναι ενδεικτικό πως έχουμε ξεχάσει
να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να χρησιμοποιούμε την πραγματικότητα ως
εργαλείο απόδειξης των καταστάσεων και όχι ως προπέλα στο νερό με μόνο
αποτέλεσμα την περαιτέρω θόλωση και όχι την προσπέλαση ‘δύσβατων’ ωκεανών με σκοπό την εξεύρεση της αλήθειας.
Παρασυρόμεθα από τα γεγονότα και από την ‘θερμή άποψή μας’ που τις περισσότερες
φορές δεν συνειδητοποιούμε πως δεν είναι καν δική μας. Και ένας από τους
βασικούς λόγους που είμεθα υποτελείς είναι γιατί έχουμε μάθει να δεχόμαστε
αβίαστα και να χειροκροτούμε με βιάση το ένα ή το άλλο φερέφωνο.
Ναι, η βία φέρνει βία και κανείς στην ουσία δεν πίστεψε ποτέ την θεωρία του
Ιησού περί μη ανταπόδοσης γιατί το ανθρώπινο γένος είναι ‘ανταποδοτικό’. Σε όλα
τα σημεία. Δεν μπορούμε όμως να κατανοήσουμε ότι οι εξεγέρσεις δεν γίνονται
όταν εμείς υποκύπτουμε στον πειρασμό της υποταγής σε ό, τι μας βολεύει ή σε ότι
μας έπεισαν ότι μας βολεύει. Αλλά και κάτι ακόμα πιο βαθύ : δεν κάνουμε
αντίσταση όταν ακολουθούμε μουχλιασμένα πρότυπα που μας πλασάρουν κάτω από
οποιαδήποτε ιδεολογία ή σημαία.
Η εμπορική αξία των δήθεν επανα-στάσεων και των δήθεν αναρχικών βολεύει μεν την
πραγματική εξουσία που απλώνει τις φτερούγες της για να αγκαλιάσει τους
φοβισμένους κάτω από την νομοταγή της ύπαρξη και από την άλλη τους έμπορους της
‘εξέγερσης’ που στο τέλος της ημέρας δεν είναι τίποτα άλλο παρά καλοί πελάτες
της βιομηχανίας όπλων. Και
οι μεν και οι δε σπέρνουν τον θάνατο με τον δικό τους τρόπο και έχουν καταφέρει
να μας κάνουν οπαδούς στις κερκίδες τους χρησιμοποιώντας ως μεσάζοντες τον
ξεπουλημένο τύπο, τους εκδότες και γενικά τα Μ.Μ.Ε.
Αυτοί πουλάνε φθηνά,
εμείς αγοράζουμε ακριβά.
Οι λαϊκές αγορές των ιδεών και τα παντοπωλεία του εκφοβισμού επικρατούν και
εμείς την μόνη επιλογή που έχουμε είναι σε ποιο σημείο θα ακουμπήσουμε την
ανασφάλειά μας. Εάν δεν είμαστε με το μέρος του ενός πρέπει να είμαστε με το
μέρος του άλλου.
Έχουμε αλήθεια αναρωτηθεί τι θα γίνει εάν αρνηθούμε να λάβουμε μέρος στο
ευπώλητο παιγνίδι τους;
Υ.Γ.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν έχει χρώμα, δεν έχει πολιτική βάση, δεν απευθύνεται στην λογική αλλά στο ένστικτο επιβίωσης του ισχυρότερου ζώου και είναι εκ γενετής ελάττωμά μας το οποίο πρέπει να πολεμάμε και να καταπολεμάμε σε κάθε φάση της ζωής μας. Ακόμα και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μαρία Ροδοπούλου
