9 Μαρ 2014

Μικρές Αρκτικές Στεριές


Τα κορίτσια στα σιδερένια κρεβάτια
με τους πληγιασμένους αστραγάλους
κουτσές σκιές με αδιάβροχα όνειρα
σηκώνονται κρυφά τα μεσημέρια
Με μάτια
που μπάζουν ερμηνείες θάλασσας
σε απόκρημνα βαγόνια κρύβονται
Κάτω από τις πέτρες τους κυλά ο χρόνος
Με χελιδονοφωλιές στα δάκτυλα
βάζουν την εμπύρετη ταχύτητα
Οι διαγνώσεις άγουρες στα μοχθηρά
restroom
Ανάσκελοι θεοί μεταλαμβάνουν σάρκα
Κανείς δεν σταματά την κάθοδο
Δεν είναι αρκετό το αίμα στην πτωτική ήπειρο
Οι κερασιές ρίχνουν τις απώλειες
στις διακεκομμένες ράγες
συνωστισμός αποχρωματισμένων σωμάτων

Τα κορίτσια στα σιδερένια κρεβάτια
με τους πεθαμένους νυμφίους ανάμεσα στα δόντια
Μικρές Αρκτικές Στεριές

που τίποτα δεν συγχωρούν




Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" εκδόσεις Ιδεόγραμμα

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive