4 Φεβ 2017

Η κουδουνίστρα της αιωνιότητας


Γεύομαι ολόκληρη ψέματα
απλώνω ουτοπίες στα διάτρητα στόματα
καταιγίδα ανήμερη οι ψευδαισθήσεις
Σε ποιο σύμπαν εμείς οι δυο πεθαίνουμε
Στη σκοτεινή άβυσσο της κλεψύδρας
αναμοχλεύονται ξεχασμένα οστά
Σε ρηχούς τάφους
σάπιες ρώγες σταφυλιών
και μια σαρκοβόρα ανεμώνη
Τα κακά μαντάτα έφτασαν
με την είδηση ότι ο θεός ξεψύχησε
τον παρέσυρε στο γκρεμό
το βάρος της ουράς του
Κοίταζα τον ουρανό
αιωνόβιες συμφορές έριχνε
όταν πρόσεξα την μια γωνιά του κόσμου
ανασηκωμένη
ξεφτισμένη
ξεδοντιασμένη
δύσοσμη
ολέθρια θλιβερή
Την έστρωσα επιμελώς
βάζοντας την στην θέση της
Και συνέχισα να κοιτάω προς τα πάνω
ελάχιστη
αναίμακτη
βλάσφημη
αποτρόπαια
κόρη
ασοβάντιστης γωνιάς και νεκρού θεού

Στον επόμενο θάνατο
θα δωρίσω τη κουδουνίστρα της αιωνιότητας
στο πρώτο περαστικό διάβολο



Μαρία Ροδοπούλου


Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive