A god a snake a ladybug

Λατρεύει την πανσέληνο
                 που καθρεφτίζεται
                    πάνω στο οικόσιτο φίδι του χεριού της


σκέφτεται

«πως θα εξοργίσω τον κόσμο
ή τουλάχιστον να τον αγνοήσω
όπως αδιαφορώ για την παγοδρόμο αράχνη
πάνω στον γυμνό γλόμπο
ή να τον κάνω να με αποφεύγει
λέγοντας του μαλλιαρές ιστορίες
για φαλακρούς πεθαμένους
ή να εφεύρω μύριες δικαιολογίες
για να πάψω να τον δικαιολογώ
ή να περιμένω ένα θαύμα ,

έχω ακούσει
ότι συμβαίνουν έναντι κάποιας πληρωμής

ή να μάθω επιτέλους να προσεύχομαι σωστά
ή , ακόμα καλύτερα, να γίνω πόρνη
και μετά να με ανακηρύξουνε αγία

ξέρω ότι στο τέλος
θα απολύσω νου
- τραλαλά  ~ τραλαλά-
για να προσλάβω τρέλα

θα την φορέσω φουλάρι στο λαιμό
και σε θανάσιμο ταγκό με την αράχνη
θα τραγουδώ σιγανά

«στην γωνία σας εσείς ,
στον κύκλο μου εγώ
γύρω-γύρω όλοι,
στη μέση ο Θεός

ποιος από όλους μας είναι ο τρελός νεκρός;»

Τις νύχτες με φαγωμένο το φεγγάρι
              ελεύθερη αφήνει την ladybug
χαίρεται όταν την βλέπει
         να καταβροχθίζει λιμασμένη
την οχιά

τυλιγμένη στο χέρι φιλάρεσκου θεού




Μαρία Ροδοπούλου