8η Ημέρα Κατολίσθησης

Πόσο αστεία
φαίνεται
η γκρίνια των μονότονων
αριστοτεχνικά υποκρινόμενων
ασφαλών ημερών

σκέφτηκε
     όσο το δάχτυλό της διέτρεχε
το αποτύπωμα της μαύρης αράχνης
         στο τζάμι

Αλλά δεν ήταν ιστός
          παρά μια εύθραυστη
                      σύντομη διαδρομή
αιχμαλωσίας τελική παραδοχή
          στα χωράφια
θερισμένων ονείρων

Η χοντρή κυρία,
υπάλληλος του χρεωκοπημένου ξυλουργείου
ζευγάρωσε
με τον λιπόσαρκο κύριο
της ταπετσαρίας
που'χε κάποτε η άγνοια είχε στρώσει
και γεννήθηκε η ανυπαρξία

Το κακό είναι
        πως πέθαναν όλοι οι σερβιτόροι
και ποιος θα σημάνει την ώρα του δείπνου
          τώρα που η πείνα
                     επιτέλους
κλαίει στα φανερά


Κάποτε θα νοσταλγεί το αύριο
            που ποτέ δεν ήρθε
                  έστω κι αν η ίδια το απέφευγε
παίζοντας φυσαρμόνικα στον ήλιο
                όπως οι κίσσες γαβγίζουν την ημέρα
για να φοβηθεί το σκοτάδι



Μαρία Ροδοπούλου