ακονίζω λέξεις
πάνω σε μάταια συναισθήματα
Οι επιτήδειες φαντασιώσεις
κρατούν τις διαδρομές
σε ευθεία γραμμή
αλλά
όταν οι Δράκοι σαλεύουν
κάτω από τις διαχωριστικές
τότε γεννιούνται Φίδια
που δαγκώνουν αλύπητα
τον Σκοπό της Βαρύτητας
Δεν αρκεί να σπας τις λέξεις
Στα γόνατα
Εξημερωμένων ματιών
Πρέπει τα κομμάτια
Περήφανα να φοράς
σε ανυπότακτο στόμα
Αν Ελεύθερος
από Ταπεινοφροσύνη
τολμάς τα πάντα
να νεκρώνεις
μέσα στις αποστάσεις
που Εσύ Επινόησες ...
Όλα Γυμνά εκτός από το Στόμα
Με σκυφτά όνειρα ντυμένο
Οι λέξεις μου για σένα
Πόσες λέξεις
να φυλακίσω στις παλάμες μου για σένα;
Νιώθω την μυρουδιά του αίματος
να κυλά από το ανάσκελο κορμί τους
και πεθαίνω
αχυρένια κόρη
με όλες τις βελόνες τους
στο σώμα μου κρυμμένες
Δεν είναι οι λέξεις στα δάχτυλα ραμμένες
Εγώ είμαι το ξηλωμένο τους στρίφωμα
Ούτε μια συλλαβή ποτέ δεν με λυπήθηκε
απο μόνη της να μου χαριστεί
Μαρία Ροδοπούλου
