Μάγισσα

Μεσίστια αυλαία



Φρικτός υποβολέας

Το μεγαλύτερο ατού
της
τα μικρά εγκλήματα
χωρίς αποχαιρετισμούς
πάνω στα ασβεστωμένα χέρια

Ω Μάταιη λύπη
τους ζωντανούς ξεχνάς
και το αίμα που κυλάει απ’ το χώμα
μονομιάς στις φλέβες της παγώνει

κι εσύ
ο θεατής
ανασηκώνεις φρύδια
στις πέτρινες μπαλάντες
                                                         ο ήχος τους φιμώνει στόμα
κι η μάγισσα
καταπίνει  βιαστικά το ξένο μήλο
κωπηλατεί αργά
                                                      το μάρμαρο την περιμένει
σφηνωμένη
                           στην μήτρα της μητέρας
τι όμορφες οι στάχτες που την ραίνουν
                                                       ξεφορτώνεται  την Ραπουνζέλ
        στην πέρα όχθη ο κενός άντρας
απόψε μαζί θα ξαπλώσουν
                       παρακολουθώντας τους σολομούς
         ανάποδα τον χείμαρρο ν’ ανεβαίνουν
καταβροχθίζοντας ο ένας τον άλλον με λατρεία

καταραμένη μάγισσα
              με ένα σπασμένο στα μάτια κοπίδι
ούτε ένα θεό δεν σκότωσες
                     έτσι για τα μάτια των νεκρών…


Μαρία Ροδοπούλου

Με όλη μου την αγάπη
ξεφορτωθείτε ό,τι δεν ζει ό,τι είναι ψέμα ό,τι σας πληγώνει


Καλές Γιορτές