18 Ιουν 2024

Παλίρροια

 

Αμέτρητα νούφαρα υποδέχονται
το γέλιο του ανέμου
καθώς τα νέφη αγκαλιάζουν τα δέντρα

σκέφτομαι ότι μ’ επισκέπτεται
μια παλιά μου φίλη
όσο το φεγγάρι καταποντίζεται στη λίμνη

ώρα να μεθύσουμε
λένε τα δάκρυα που σκορπίζονται
στην όχθη όπως τ αστέρια σε μια καθάρια νύχτα

ποιος είπε ότι η μοναξιά
ανήκει μόνο στους ανθρώπους;

αδειάζω το ποτήρι
κι όλη η γη απλώνεται μπροστά μας

κάποιοι θεοί θα ‘ρθουν
πάνω στα βλέφαρα μας
αφήνοντας μια μνήμη κι ένα στερνό λυγμό

ποιος είπε ότι η θλίψη
είναι δικαίωμα των θνητών
τραγούδησε ένα αηδόνι
και πέταξε ψηλά να συναντήσει
την παλίρροια των ουρανών

Αδιάβατα τα μονοπάτια
από το ανεκπλήρωτο


ενέχυρο μελλοντικής απώλειας


Μαρία Ροδοπούλου

ΥΓ.
Αναμένω τα χρώματα της άνοιξης
να φωτίσουν το δρόμο της επιστροφής
(παράφραση στίχου από το τραγούδι της Wang - Watching Snow)

6 Ιουν 2024

A night and the knight

Playing under the grey cloud
a red haired girl like a little hurried lightning
under the blossom cherry trees she is shining
but she is only wearing a white shroud

the world of living is so loud

thru the suffering and pain
no one’s life should be in vain
redemption is on heaven’s indifferent rain
but then what would she have to gain?

she couldn’t win this game
shallow grounds bought her shame
a love and a wounded crane

drunken steps and lonely cries
among the sweet and easy lies

a girl born with an undeniable right
didn’t stand a chance upon the glooming night
alas! In reality there is no living knight

justice is just a mere word
it doesn't have the edge of a sword

she said under the darkened sky
refusing to fly high


Maria Rodopoulou




Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive