Αμέτρητα νούφαρα υποδέχονται
το γέλιο του ανέμου
καθώς τα νέφη αγκαλιάζουν τα δέντρα
σκέφτομαι ότι μ’ επισκέπτεται
μια παλιά μου φίλη
όσο το φεγγάρι καταποντίζεται στη λίμνη
ώρα να μεθύσουμε
λένε τα δάκρυα που σκορπίζονται
στην όχθη όπως τ αστέρια σε μια καθάρια νύχτα
ποιος είπε ότι η μοναξιά
ανήκει μόνο στους ανθρώπους;
αδειάζω το ποτήρι
κι όλη η γη απλώνεται μπροστά μας
κάποιοι θεοί θα ‘ρθουν
πάνω στα βλέφαρα μας
αφήνοντας μια μνήμη κι ένα στερνό λυγμό
ποιος είπε ότι η θλίψη
είναι δικαίωμα των θνητών
τραγούδησε ένα αηδόνι
και πέταξε ψηλά να συναντήσει
την παλίρροια των ουρανών
Αδιάβατα τα μονοπάτια
από το ανεκπλήρωτο
ενέχυρο μελλοντικής απώλειας
Μαρία Ροδοπούλου
ΥΓ.
Αναμένω τα χρώματα της άνοιξης
να φωτίσουν το δρόμο της επιστροφής
(παράφραση στίχου από το τραγούδι της Wang - Watching Snow)
