26 Νοε 2024

Exercises in futility

Someday I will return to my home
with empty hands and full of regrets
The answer I was looking for
it was at the starting point
After a ridiculous circle 
like a little pooch chases its own tail
the conclusion is the same

Before you start
look back
Maybe this is a journey you already had
You can go to the mountains and the seas
you can pass rivers and dangerous paths
with the falling shadows behind you
The dead trees and the dried lakes
the mourning flowers of the autumn
and the farewell from the bleeding sparrows

I met an old man in the highest peak of the world
He was dying smiling
"The living sparrows are the transmitters
for the dead" he told me
as he was watching the cascade
created by the melting snow

Someday I will return all your letters
via my naughty clouds
they surf nonchalantly between worlds

though I have to warn you

the light you need to continue
might blew out from fate's sharp sword
Yet you may not realize
the blindness of you own soul


And one more thing

all of this
is just an exercise in futility

like the smiling playful whale
who haunts my grey sky



Maria Rodopoulou


inspired by  the song 'Return from a long dream" - Li Yuchun


Painter Madeleine Fu


20 Νοε 2024

Ελένη 2150 μ.Χ

 Αχ Ελένη ακόμα πουκάμισο κενό είσαι
επιμένεις την οργή να φοράς στις μανσέτες
και η λύπη σου πουθενά δε χωράει
διάφανη πανώρια κόρη
που ακόμα στην αγκάλη σου
ερωμένους νεκρούς φέρεις

Κανείς δεν έχει για σένα χύσει
ένα δάκρυ
ούτε καν η ιστορία

πόσο μάλλον οι θνητοί...


"Περαστικέ, η κόψη σου περισσεύει
και η ματιά σου είναι λιγοστή,

τελικά ποτέ δε χώρεσα στη μοίρα
που οι άλλοι για μένα κατασκεύασαν
Κι αν αδύναμη στάθηκα
με τα δικές σου ιστορήσεις
τότε μάθε τούτο
οι φλέβες μου είναι πιο δυνατές
ακόμα κι από το αίμα που μέσα τους κυλάει

Διότι όλα φύλλα φθινοπωρινά
που φοβισμένα αγκαλιαστήκανε
μόνο και μόνο για να σκορπίσουνε

με την πρώτη του χειμώνα ψυχρή ανάσα

Τους μύθους χάρισα εδώ κι αιώνες
οι παλιοί μου φίλοι κι ερωμένοι
πετρούλες ανήμπορες
που με την πρώτη μπόρα
αλλού τη τύχη τους γυρέψανε

Κι εσύ διαβάτη
με το ανελέητο τόξο στη ματιά σου
αλλά με τη καρδιά στη παρειά χυμένη
σαν τον Αχιλλέα δεις
πες του
ακόμα καρτερώ του αηδονιού το αίμα
που μου 'ταξε στον Σκάμανδρο
μια νύχτα που θαρρούσε πως μέρα ήταν

Αλλά δες που πια εξελίσσομαι
σε μια οποιαδήποτε αδιάφορη μορφή
ενός νεκρού παρελθόντος
πάνω στα πλήκτρα μιας μετά-ανθρωπότητας

Μα δε στοιχίζει τίποτε
το αντίτιμο διαφορετικό
αλλά ο στόχος ίδιος

Ακόμα προς πώληση είμαι..."


Μαρία Ροδοπούλου


Εμπνευσμένο από το "Ελένη" Γ. Σεφέρης

15 Νοε 2024

Άτιτλο

 



Μη ανασταίνεις αναμνήσεις
όταν παίρνουν σάρκα κι οστά
φέρουνε πάνω τους
τη μυρωδιά της αποσύνθεσης


Μη μνημονεύεις παρελθόν
η γη δε σταμάτησε να γυρίζει
παρά μόνο οι νεκροί μένουν ακίνητοι

Dont bring memories to life
when they become again flesh and bones
they have the distinctive smell of decay


do not memorialize the past
the earth is still moving
only the dead are remaining still



Maria Rodopoulou






7 Νοε 2024

Parallel Dreams

 I understand that you don’t have time to read
since you suddenly departed
loaded with a traitorous expectation
relating to the mostly advertising tropical of dreams

I‘ve been trying a long time
to invent an urgent reason to write to you
but the only think I found
was your old cup
The one with the 5 stars
and a little smiling moon
I just noticed a deep crack on its smile
and I felt obligated to inform you

It is possible,
if you don’t return soon,
that the repairing of the waiting
will not be available

And, allow me to finish my letter
with the following question,
are you still hungry for farewells
and if you have, finally,
 found out about parallel dreams

Do they intersect or not?


Maria
Rodopoulou

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive