Η αντανάκλαση της στον
καθρέφτη
Φιλάρεσκη σκέφτηκε
Πάλι ξέχασε να χτενίσει τα όμορφα μαλλιά της
Θα φτιάξει ένα γούρι από περισσεύματα επιθυμιών
Θα χορέψει αχτένιστη κάτω από επίπεδη γη
αναμένοντας τη στιγμή που θ’ αναγεννηθεί από τη λάσπη
Καμωμένη από χώμα, γυρνά εκεί, και πάλι από την αρχή
Όχι δεν είναι φτιαγμένη από πλευρό,
περπατά όμως ανέμελη σε μισοφέγγαρα μάτια
Μετά λησμονεί, με χάρη παρακαλώ,
πως μυρίζουνε τα’ αγριολούλουδα της βροχής
Ο άνεμος έξω, ποτέ μέσα,
μόλις έριξε τα τελευταία χειμωνιάτικα ρόδα
Ήρθε η ώρα να περπατήσει στη θύελλα
κρατώντας μπαστούνι
Και;
Τόσα χρόνια σερνόταν στις καταιγίδες
ματώνοντας στόμα
Τουλάχιστον τώρα θα τραυματίζει ξένο βλέμμα
Εξάλλου τα δέντρα ψηλώνουν έστω κι ένα εκατοστό κάθε χρόνο
κι ας γέρνει μαραμένη πάνω στα κάγκελα της αιωνιότητας
κοιτώντας τις στιγμές να νεκρώνουν σε πήλινο κόσμο
Κι όμως σήμερα είδε ένα τσούρμο πουλιών
να κυνηγούνε κάποια άτακτα σύννεφα
Άρα
γιατί να σπαταλά τις ώρες ανησυχώντας
για τους έγκλειστους λωτούς σε κάποιο άλλο σημείο της γης;
Την ώρα που η ποίηση κατέβαζε την αυλαία ...
Ένας περαστικός διάβολος αποφάσισε
ν' απλώσει γέλιο στο πένθος
Φίλησε με πάθος το άψυχο στολίδι
Χμμμ... σκέφτηκε η κόκκινη γάτα που στόλιζε το τζάκι
στην επόμενη ζωή
θα γράψω ένα λίβελο για την μετεμψύχωση μου
γαβγίζοντας
Μαρία Ροδοπούλου
Σημείωση
Να με συγχωρείτε, αγαπητοί αναγνώστες,
τα περισσότερα post του blog γράφονται
την ίδια ώρα σχεδόν που ανεβαίνουν
Γι' αυτό η σκανταλιάρικη πένα
πάντα κάτι προσθέτει online
Ίσως φταίει αυτός ο -δήθεν- περαστικός διαβολάκος
που θέλει να προσθέσει ένα έστω πρόσκαιρο χαμογελάκι
Να είστε καλά - αληθινά καλά όμως
Εύχομαι καλές Γιορτές με τους αγαπημένους σας
Εγώ θα το διασκεδάσω, ελπίζω ολόψυχα κι εσείς το ίδιο
Κι ό,τι έμεινε κλειδωμένο, αφήστε το έτσι
Ούτως ή άλλως θα έχει μουχλιάσει εκεί μέσα
